عارفی به یکی از خلفا گفت: چطوری ای زاهد؟
او در جواب گفت: زاهد شما هستند نه ما؛ ما خود را وابسته به دنیا نموده‏ایم و نمی‏توانیم زاهد باشیم.
عارف گفت: زاهد یعنی همین؛ زیرا زاهد یعنی آنکه از زیاد، چشم بپوشد و به کم قانع باشد و شما از آخرت چشم پوشیده‏ای و به دنیا قانع شده‏ای و حال آنکه من به آخرت هم قانع نیستم، تا چه رسد به دنیا؛ زیرا جز ذات حق چیزی مرا سیر نمی‏کند.