شیخ مرتضی انصاری با آنکه وجوهات شرعی بسیاری در اختیار داشت، بسیار زاهدانه زندگی می‏کرد.
روزی تاجری مبلغ زیادی پول خدمت ایشان آورد و عرض کرد: این مال از وجوهات نیست؛ لذا می‏خواهم در مصرف آن احتیاط نکنید و در این سن پیری، در رفاه باشید.
آقا قبول نکرد و فرمود: حیف است که در این آخر عمر، ثروتمند شوم و نام مرا از طومار فقرا حذف کنند و در آخرت از مقام آنها باز بمانم(259).