روایت است که فردای قیامت همه زاهدان و عابدان از تقصیر خود عذر می‏خواهند و حق تعالی خود را فقیر عذر خواهی می‏کند و می‏فرماید:
ای بنده من! دنیا را به تو ندادم، نه از این جهت که دنیا برای تو حیف بود؛ بلکه تو برای دنیا حیف بودی(257).