سلمان فارسی وقتی حقوق خود را می‏گرفت، به مقدار قوت سالیانه خود بر می‏داشت، و در کناری می‏گذاشت و باقی را به دیگران می‏داد. وقتی به او اشکال کردند که شاید امروز یا فردا مردی، سلمان گفت: چرا آن طور که احتمال مرگ مرا می‏دهید، امید به زندگی‏ام را فراموش می‏کنید؟ انسان وقتی قوت و روزی خود را ذخیره کند، آرامش پیدا می‏کند(282).