یکی از اصحاب امام صادق (علیه السلام) که طبق معمول، همیشه در محضر درس آن حضرت شرکت می‏کرد و در مجالس رفقا حاضر می‏شد، مدتی غایب شد. یک روز امام صادق (علیه السلام) از اصحاب و دوستانش پرسید: فلانی کجاست که مدتی است دیده نمی‏شود؟
اصحاب گفتند: ای رسول خدا! یا ابن رسول الله! این اواخر خیلی تنگدست و فقیر شده است.
امام (علیه السلام) فرمود: چه می‏کند؟
اصحاب گفتند: در خانه نشسته و یکسره عبادت می‏کند.
امام (علیه السلام) فرمود: زندگی‏اش از کجا اداره می‏شود؟
اصحاب گفتند: یکی از دوستانش عهده دار مخارج زندگی او شده است.
امام (علیه السلام) فرمود: به خدا قسم! این دوستش به درجاتی از او عابدتر است(287).