زمانی که ابوذر در شام تبعید بود، یکی از دوستانش به او نامه‏ای نوشت و خواهش کرد که مرا موعظه کن و کلمه خیری برای من بنویس.
ابوذر نوشت: به کسی که بیش از همه دوستش داری و عزیزترین افراد، نزد تو است، ظلم و دشمنی نکن!
دریافت کننده نامه، از نوشته ابوذر متحیر شد و از ابوذر خواستار توضیح گردید.
ابوذر در پاسخ وی نوشت: محبوب‏ترین اشخاص، پیش تو، خودت هستی. آدمی خودش را بیش از دیگران دوست دارد؛ لذا به خودت ظلم و دشمنی نکن؛ یعنی گناه نکن، زیرا با ارتکاب گناه، به خودت ستم می‏کنی(297).