پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) در یکی از مسافرت‏ها همراه جمعی از اصحاب خود در سرزمین خالی و بی آب و علفی فرود آمد و به یاران خود فرمود: هیزم بیاورید، تا آتش روشن کنیم.
اصحاب عرض کردند: یا رسول الله! اینجا سرزمین بی آب و علفی است و هیچ گونه هیزمی در آن وجود ندارد.
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: بروید و هر کس، هر مقدار می‏تواند، هیزم جمع کند و بیاورد. یاران به صحرا رفتند و هر کدام، هر اندازه که می‏توانستند ریز و درشت، جمع کردند و با خود آوردند. آنان هیزم‏ها را، در مقابل پیغمبر هم ریختند و مقدار زیادی هیزم جمع شد.
در این وقت، رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: گناهان کوچک هم مانند این هیزم‏های کوچک است. اول، به چشم نمی‏آید؛ ولی وقتی که روی هم جمع می‏گردد، انبوه عظیمی را تشکیل می‏دهند.
آنگاه فرمود: یاران! از گناهان کوچک نیز بپرهیزید. اگر چه گناهان کوچک، چندان مهم به نظر نمی‏آیند؛ اما بدانید، هر چیز طالب و جست و جو کننده‏ای دارد. جست جو کنندگان، آنچه را در دوران زندگی انجام داده‏اید و هر آن چه را بعد از مرگ، آثارش باقی مانده، همه را می‏نویسند و روزی می‏بیند که همان گناهان کوچک، انبوه بزرگی را تشکیل داده است(305).