روزی حضرت موسی (علیه السلام) از کنار مردی گذشت که از خوف می‏گریست و چون برگشت، باز او را گریان دید.
موسی (علیه السلام) با خدا به مناجات پرداخت، که: بار خدایا! این بنده تو از خوف تو گریان است. حق تعالی به موسی (علیه السلام) خطاب کرد: ای پسر عمران! اگر آن قدر گریه کند که آب دماغ او، با اشک چشمش مخلوط شود و بیرون آید و دست‏های خود را آن قدر به درگاه ما بلند کند که از بدن او ساقط شود، او را نخواهم آمرزید، به جهت اینکه او دنیا را دوست دارد(358).