درمان کننده تنگ نفس هستم. اگر به سنگ کلیه دچارید، مرا مصرف کنید. با سر درد دشمنم و استنشاقم برای برطرف کردن زکام اثر فراوان دارد. تقویت کننده مو هستم. زخمهای چرکین را مداوا می‏کنم. یکی دیگر از خواص من درمان سرفه و نرم کننده سینه است...
فارسی من پرسیاوشان است. به من پرسیاوش - سنبل - پرسیاوشان هم می‏گویند. شعر الجبل - شعر الجبار - شعر الجن - شعر الجنازیر - شعر الکلاب - شعر الغول - کربرالبئر - کنرةالقنا - جعدةالقنا - ساق الاسود - ایوصیف از القاب من می‏باشد. ترکان به من "بالدیری قره" می‏گویند، من از خانواده سرخسها می‏باشم. گیاه زیبای من در جاهای مرطوب و دیوار چاهها و اماکن نمناک در اطراف تهران، پس قلعه، اطراف شهرری، مازندران گیلان، گرگان مخصوصاً بندر گز، بلوچستان و خوزستان می‏روید. یک نوع من به پرسیاوشان سیاه معروف است و به آن سرخس بلوط و به ترکی " قره بالدیری قره" می‏گویند. نوع قرمز من برای طحال مصرف زیاد دارد. در نواحی البرز و اطراف دریای مازندران زیاد می‏روید و اعراب به آن لحاءالغول، شعر الغول، پرسیاوشان احمر و به ترکی قیرمیزی بالدیری قره می‏گویند. یک نوع مرغوب من پرسیاوشان کانادایی است که ترکی آن "قانادا بالدیری قره" می‏باشد، یک نوع مکزیکی هم دارم که اعراب به آن کربزةالبئرمکسیکیه می‏گویند. گیاه من پایاست، یعنی ریشه آن در زمین می‏ماند و سال بعد ساقه تازه می‏دهد، از ساقه‏های زیرزمینی من همه ساله شاخ‏های سبز به درازای 15 تا 20 سانتی‏متر، با دمبرگی صاف به رنگ قهوه‏ای تیره خارج می‏شود. قسمت مورد استفاده من بیشتر برگهای دراز من است که دارای بویی ضعیف و طعمی گس است و دارای صمغ، مواد قندی، تانن، ترشی مازویی و یک ماده تلخ و کمی اسانس می‏باشد. مصرف من بیشتر برای نرم کردن سینه و درمان سرفه است و به همین جهت عده‏ای به من دواءالصدر هم گفته‏اند. سینه را نرم کرده و اخلاط آن را از بین می‏برم. مسهل سودا، بلغم و صفرای موجود در معده و روده‏ها هستم. تنگ نفس را درمان می‏کنم. سینه را زهکشی می‏نمایم. برای ریه، طحال و سنگ کلیه مفید می‏باشم. ادرار و عادت ماهیانه زنان را باز می‏کنم و خون نفاس را بند می‏آورم و به همین جهت مرا برای اخراج مشیمه تجویز کرده‏اند. استنشاق جوشانده من جهت باز شدن بینی و زکام و خنازیر و بواسیر و دنبل سودمند است. خوردن گرد خشک من برای اسهال مفید می‏باشد، ضماد پخته آن ورم بیضه را فرو می‏برد. و ضماد تازه آن برای زخمهای پلید و چرکین و داءالثعلب مفید می‏باشد، مشروط بر اینکه آن را خوب و به سختی بر محل ریزش مو بمالند، ضماد سوخته من جهت جلوگیری از ریزش مو و رویاندن آن سود فراوان دارد - مالیدن و پاشیدن سوخته ساقه‏های من روی زخمهای چرکین و خوره‏ای نافع است. از دمکرده دو تا سه درصد برگ من که با قند یا عسل شیرین شده باشد، به مقدار سه فنجان در روز - برای گریب - نزله و برنشیت توصیه شده است. معمولاً کمی شیر هم یه آن اضافه می‏نمایند. و عده‏ای توصیه کرده‏اند که آن را با شربت شقایق با افیون کاهو (شیر خشک شده ساق کاهو) مصرف نمایند.