زبان خوراکیها ، اسم من خارخسک است

فارسی من خارخسک است، به من حارخاسک هم می‏گویند. در شیراز به من خارسوهک، در اصفحان هرواد و در شهرهای دیگر به اسامی خارسه گوش، خارسه کوهک، شکر خنج و شکوهنج معروف می‏باشم، عربی من خسک و حمص‏الامیر است.
از ترجمه نام هندی من چنین بر می‏آید که چون در پای فیل فرو روم فریاد می‏زند. من از خانواده گواجها هستم، ولی داروسازان سنتی ایران مرا در ردیف قرصعنه‏ها آورده‏اند. من ضد عفونی کننده، قابض و پیشاب‏آور می‏باشم، جوشانده من سنگ کلیه و مثانه را خرد کرده و می‏ریزاند و درد کلیه را تسکین می‏دهد و ورم آن را از بین می‏برد. کمی ملین و برطرف کننده قولنج است، مخصوصاً زهرهای دارویی را خنثی کرده، ازت مسکنها و تب‏برهای عوارض شیمیایی بر روی کلیه می‏کاهم. خوردن عصاره برگ من، بیخ و میوه من به تمامی جهت درمان سوزاک توصیه شده است. مضمضه عصاره مایع من با عسل، جهت جوشهای دهان مفید بوده، غرغره آن درد و ورم گلو را از بین می‏برد. پاشیدن آب جوشانده من ساس و کیک را از بین می‏برد. و چون نخود را در آب تازه من پرورده کنند، در تقویت شهوت بی‏مانند می‏باشد میوه من در تمام موارد مانند عصاره گیاه من است. از جوشانده گیاه من درد روغن کنجد روغنی بدست می‏آید که مالیدن آن درد مفاصل را تسکین می‏دهد و رنگ رخساره را باز می‏کند. چکاندن این روغن در مجاری ادرار، افتادن سنگ مثانه را آسان می‏نماید. مقدار خوراک من تا هفت مثقال است و بذر گیاه من خسکدانه نامیده شده، و چنانچه آن را با شیر تازه بجوشانند تا خشک شود و دوباره شیر افزوده و بجوشانند و این عمل را سه مرتبه تا حد خشک شدن تکرار کنند، برای تقویت شهوت بسیار موثر می‏باشد.







نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0