زبان خوراکیها ، اسم من خارخسک است
فارسی من خارخسک است، به من حارخاسک هم میگویند. در شیراز به من خارسوهک، در اصفحان هرواد و در شهرهای دیگر به اسامی خارسه گوش، خارسه کوهک، شکر خنج و شکوهنج معروف میباشم، عربی من خسک و حمصالامیر است.
از ترجمه نام هندی من چنین بر میآید که چون در پای فیل فرو روم فریاد میزند. من از خانواده گواجها هستم، ولی داروسازان سنتی ایران مرا در ردیف قرصعنهها آوردهاند. من ضد عفونی کننده، قابض و پیشابآور میباشم، جوشانده من سنگ کلیه و مثانه را خرد کرده و میریزاند و درد کلیه را تسکین میدهد و ورم آن را از بین میبرد. کمی ملین و برطرف کننده قولنج است، مخصوصاً زهرهای دارویی را خنثی کرده، ازت مسکنها و تببرهای عوارض شیمیایی بر روی کلیه میکاهم. خوردن عصاره برگ من، بیخ و میوه من به تمامی جهت درمان سوزاک توصیه شده است. مضمضه عصاره مایع من با عسل، جهت جوشهای دهان مفید بوده، غرغره آن درد و ورم گلو را از بین میبرد. پاشیدن آب جوشانده من ساس و کیک را از بین میبرد. و چون نخود را در آب تازه من پرورده کنند، در تقویت شهوت بیمانند میباشد میوه من در تمام موارد مانند عصاره گیاه من است. از جوشانده گیاه من درد روغن کنجد روغنی بدست میآید که مالیدن آن درد مفاصل را تسکین میدهد و رنگ رخساره را باز میکند. چکاندن این روغن در مجاری ادرار، افتادن سنگ مثانه را آسان مینماید. مقدار خوراک من تا هفت مثقال است و بذر گیاه من خسکدانه نامیده شده، و چنانچه آن را با شیر تازه بجوشانند تا خشک شود و دوباره شیر افزوده و بجوشانند و این عمل را سه مرتبه تا حد خشک شدن تکرار کنند، برای تقویت شهوت بسیار موثر میباشد.
نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394
سلامـ .... ... ..
