فارسی من سبستان بر وزن دبستان است، ولی این روزها مرا بر وزن زمستان می‏خوانند. معرب من سبستان و عربی من دبق - مخاطه - مخیطات است. داروسازان سنتی ایران به من اطباءالکلیه لقب داده‏اند، چون بهترین دارو برای امراض کلیوی می‏باشم. در بندر عباس به من انبوه گویند. درخت من که به شجر الدین معروف است، در سواحل خلیج فارس، جزیره خارک و امارات خلیج، مکران و بلوچستان می‏روید. میوه من به شکل آلبالوست و دارای شیره لعاب‏داری است که برای اسهال و ناراحتیهای دستگاه تنفس و سرفه مفید است. پوست درختچه من قابض بوده و خاصیت مسهلی دارد. از برگهای من می‏توان مانند گل گاو زبان استفاده کرد. دمکرده میوه من چه تازه و چه خشک به عنوان نرم کننده به تنهایی یا همراه با داروهای دیگر تجویز می‏شود. من دو نوع دارم، نوع بزرگ من به اندازه‏ای آلو بوده، و تخم آن از گوشت مجزا می‏شود، ولی در کوچک هسته به گوشت چسبیده، لعاب آن کمتر ولی شیرین‏تر است. و بهترین نوع آن بحرینی است. گذاشتن میوه من در دهان و مکیدن و فرو بردن آب آن و آشامیدن آب خیسانده آن و همچنین جوشانده آن سینه و گلو را نرم می‏کند و گرفتگی آواز را برطرف می‏نماید و سرفه را درمان می‏کند. عطش را فرو می‏نشاند و سوزش ادار را تسکین می‏دهد. ضماد جوشانده میوه و برگ من در دوشاب جهت باز شدن دمل و مجرب است. مقدار خوراک میوه من تا دو مثقال است و بهتر آن است که همیشه با عناب با خطمی مصرف شود تا برای جگر مفید باشد، و چون چهار تا پنج عدد برگ نورسته مرا ریزریز کرده و شب در آب بخیسانید و صبح با فشار صاف کرده و بیاشامید، جهت جریان منی و سوزاک سودمند می‏باشد. گیاه من از خانواده گاو زبان می‏باشد.