فارسی من علف هزار چشم است، مرا از آن جهت هزار چشم می‏گویند که روی برگهای من تعداد زیادی غدد شفاف قابل عبور نور بوده، و اینطور به نظر می‏رسد که دارای سوراخهای ریزاست .به من سبزی یوحنا، نار قیصر، تاکسیر، حشیشةالجزایر و هوفاریقون هم می‏گویند. و این روزها عده‏ای مرا علف چای می‏گویند. من در کرج، راه چالوس، دره عمارلو، بین کبوتر چاک و پاک‏وه، آذربایجان، رضائیه، دیلمان، قره داغ، جنگل علی‏بلاغ، گیاهان، طالش، خراسان، بروجرد، کوه الوند، نهاوند و نواحی البرز می‏رویم من صد و هشتاد گونه دارم که سه نوع آن در داروسازی سنتی ایران به اسامی هوفاریقون کوچک - بزرگ و متوسط وارد شده است. غدد شفاف من محتوی شیره قرمز رنگ مایل به قهوه‏ای است. گل من شبیه دیهیم است، و در اواخر اردیبهشت تا مهرماه ظاهر می‏شود و منظره زیبایی به گیاه می‏دهد و سرشاخه‏های گلدار گیاه من دارای عطر و تاننی شبیه تانن چای می‏باشند که مقدار آن به دوازه درصد می‏رسد، و علاوه بر داشتن مواد موثر دارویی، دارای ماده قرمز رنگی نیز می‏باشد. این ماده رنگی در میوه من هم زیاد است، سرشاخه‏های گلدار مرا بایستی در اوایل گل دادن که گلها هنوز تازه بوده، و پلاسیده نشده است چید. در این هنگام طعم آن تلخ، قابض و کمی شور است. اگر بین انگشتان آن را بفشارید عطری از آن به مشام می‏رسد. این سرشاخه‏ها را پس از چیدن باید با نخی به هم بسته و روی طناب آویزان نمایند تا خشک شود و گلها طعم زیبا و رنگ خود را مدتی حفظ نمایند. دمکرده سرشاخه‏های گلدار من شبیه چای بوده، و نیرو - بخش، صفرابر، ضد عفونی می‏کند و چون از راه ادرار دفع می‏شود، در راه خود مجاری ادرار را ضد عفونی می‏کند و به ادرار رنگ قرمز می‏دهد. برگ و میوه من ضد نزله، تب‏بر و ضد کرم بوده ضماد برگ من زخمها را التیام می‏دهد، و برای درمان کمی اشتها، اسهال ساده، قولنج کبدی و کلیوی، یرقان، استسقا، سنگ کلیه و مثانه: نزله‏های ششی، سل، تنگ‏نفس، کم‏خونی دختران، هیستری، میگرن، تشنج، عدم تعادل عصبی، سیاتیک، بواسیر، کرم روده و رفع ترشحات زنانه تجویز می‏شود. ضمناً برای معالجه بی‏اختیاری ادرار، حرکت و راه رفتن در خواب، سردرد و نفخ آن را توصیه می‏نمایند. روغن قرمزی که از گل من می‏گیرند، بهترین دارو برای درمان زخمهای جلدی، تاول و سوختگی است و چون این روغن خاصیت بی‏حس کننده موضعی دارد، برای رفع ناراحتیهای سوختگی بسیار مفید است، و التهاب را تسکین می‏دهد و از تاول کردن و چرکی شدن و ناسور جلوگیری می‏کند، مالیدن آن برای تسکین دردهای روماتیسم و تقرس مفید است و در ضمن برای معالجه کوبیدگی اعضا، خون مردگی، در رفتگی، درد کمر و حتی برای عرق النساء هم مفید می‏باشد.
زیاده‏روی در خوردن من خوب نیست، زیرا محرک سلسله اعصاب بوده، و تشنج‏آور است و حیواناتی که از علف من چرا می‏کنند، دچار عوارض جلدی می‏شوند، خوردن عصاره من چهل روز پی در پی جهت نقرس و سیاتیک نافع است. خوردن میوه من جهت کزاز و باز شدن گرفتگی معده و کبد و روده‏ها و بازشدن ادرار و عادت ماهانه مفید می‏باشد. حمول میوه من جهت باز شدن ادرار، حیث سودمند است، رنگی در میوه من هم زیاد جهت سیاتیک مجرب است. خوردن برگ من با سداب، جهت درمان تب ربع نافع است. ضماد برگ من جهت جراحات سخت و بدخیم سودمند می‏باشد. پاشیدن گرد کوبیده برگ من جهت خشک کردن زخمهای چرکی متعفن بی‏نظیر است.
مقدار خوراک من به طور دمکرده 20 تا 30 در هزار یک فنجان قبل از هر غذا می‏باشد.