فارسی من غافت بر وزن آفت است، و معرب آن غافث می‏باشد. به من علف گلو درد، تیغ بدبو، شوکه منتنه، دوای جگر، قیزل یپراق، قزل پاپراق، قاصیق اوتی، اکرسومنه، اوباطریوس، اوفاطریون و مشکانیه هم می‏گویند. من در گیلان، مازندران، رودبار - زیر درختهای زیتون دره عمارلو، باغ محسن، هرزیل - بین زرد چین و دارماش - جنوب و غرب ایران، کرمانشاهان، تفرش اشتران کوه، خراسان، دره اترک - بین بجنورد و شیروان، اطراف تهران و کرج می‏رویم. بهترین نوع من غافت فارسی است که از کوههای اطراف شیراز می‏آورند. برگهای من دارای هفت تا نه برگچه بزرگ دندانه دار است و در فواصل آنها برگچه‏های کوچک نامنظم می‏روید. گلهای من به رنگ نارنجی و زرد است و به صورت سنبله می‏باشد. میوه من به علت دارا بودن قلابهای کوچک به پوست و پشم حیوانات می‏چسبد. نوعی از من که در سایه می‏روید ارتفاعش زیادتر و گلهایش درشتر بوده. روی برگها غده‏های اسانسی دیده می‏شود. طعم من تلخ و زنبور عسل از گیاه من گریزان است. تمام قسمتهای گیاه من مخصوصاً برگ خشک آن در داروسازی مصرف می‏شود. ترکیبات شیمیایی و عوامل موثر دارویی من هنوز مشخص نشده است. برگ من قابض، قاعده‏آور، مدر، ضد کرم و التیام دهنده زخمهاست. برای مصارف دارویی انواع من که در سایه روییده باشند، چون اسانس بیشتری دارند مفیدتر می‏باشند. برگ من برای جلوگیری از خونریزی و خونروی، پیدایش خون در ادرار، بی‏اختیاری دفع ادرار اطفال تجویز شده و نتایج عالی داشته است و بعلاوه برای از بین بردن ترشحات زنانه، ضعف معده، نفخ شکم، سنگ کلیه و رماتیسم توصیه شده است، و برای بیماریهای کبدی مزمن، نارسایی ترشح صفرا، یرقان، قولنج کبدی سودمند می‏باشد. جوشانده برگ من به صورت غرغره، برای از بین بردن عوارض آنژین، ورم لوزتین، ورم مخاط گلو و باز شدن صدا مفید می‏باشد. کمپرس و شستشو با جوشانده غلیظ من برای بهبود زخمها و جراحات و اولسرها مفید می‏باشد. دمکرده برگ و سرشاخه‏های من به نسبت بیست تا سی هزار برای ضد عفونی کردن دستگاه هاضمه، باز کردن گرفتگی کبد و طحال، و امراض کهنه و باز شدن عادت ماهانه زنان بعد از مایوس شدن اثر مفید دارد. برای غرغره و استعمال خارجی بهتر آن است که صد گرم گیاه خشک مرا در یک لیتر آب جوشانده و آن قدر بجوشانند تا مقدار آن به یک گرم برسد. عده‏ای برای این کار دستور داده‏اند که پنجاه گرم برگ غافت و پنجاه گرم زیرفون به کار برند. ضماد گیاه من با پیه خوک کهنه و یا پیه حیوانات دیگر جهت باز شدن دملهای سخت نافع است. عصاره جهت معالجه جرب و خارش مفید است. عصاره من با عصاره افسنتین جهت معالجه داءالثعلب و داءالحیه به کار می‏رود. برای گرفتن عصاره من کافی است که آب گیاه تازه را گرفته با حرارت ملایم یا حرارت آفتاب خشک نمایند.