فشار خون را کم می‏کنم. گل من، لینت دهنده خوبی است. جوشانده‏ام برفک دهان کودکان را از بین می‏برد. ضماد شهد من درد مفاصل و نقرس را درمان می‏کند. و اگر از درد گلو ناراحتید، از من استفاده کنید...
فارسی من سابقاً خیار چنبر بود که اعراب به آن خیار شنبر می‏گفتند. ولی از موقعی که خیار چنبر نامگذاری کردند، مرا فلوس نامیدند. در بلوچستان به من چونتور - چیکمانی می‏گویند. عربی من خرنوب - هندی است. در کتب مختلف به من اسامی خیار شنبه، کریال، کرداله، املتاس، سیال و لاتهی داده‏اند.
درخت من در بلوچستان 10 تا 15 متر بلندی پیدا می‏کند، و خودرو می‏باشد. گلهای درخت من زرد و خوشه‏ای است. میوه من نیامی است که وسط آن به وسیله پرده‏های نازک چوبی به چند حجره تقسیم شده، و در هر حجره یک دانه و وسط آن شهد غلیظی وجود دارد. قسمت مورد استفاده من شهد میوه ناشکفته من است. طول میوه من گاهی به شصت سانتی‏متر می‏رسد. پوست آن سخت، خاردار و به رنگ تیره است. شهد من شیرین ولی نامطبوع است، دارای مواد قندی صمغی و لعابی است، شهد میوه من ملین سینه و معده است. فشار خون را کم می‏کند، مضمضه آب جوشانده آن، جوشهای دهان را از بین می‏برد، و برفک اطفال را پاک می‏نماید. مسهل خوبی برای پیران، اطفال و زنان باردار است. و خوردن آن هیچگونه عوارض و زیان ندارد. غرغره با آب گشنیز تازه، و شیره من برای گلودرد نافع می‏باشد. ضماد شهد من درد مفاصل و نقرس را از بین می‏برند، و ورمهای سخت را نرم می‏کند. گل من نیز ملین است. مخصوصاً اگر با آن مانند گلقند گلنگبین تهیه نمایند. برگ نورسته درخت من نیز ملین است.
مقدار خوراک مغز میوه من سی تا شصت گرم به عنوان مسهل و چهار تا هشت گرم به عنوان ملین است. مقدار خوراک آن برای اطفال سه گرم بر حسب، هر سال از عمر آنها است. مغز میوه من به عنوان مسهل تولید ناراحتی نمی‏نماید و بسیار خنک می‏باشد.