فارسی من گل طاووسی است و با گل پر طاووسی فرق بسیار دارم. اعراب به من رتم وست الخدیجه گویند. در بعضی از کتب مرا بذسقان نامیده‏اند.
چون تعداد برگ در گیاه من کم است، به این جهت همه مرا بدون برگ می‏دانند و ساقه‏های سبز من کار برگ را انجام می‏دهند - یعنی هنگام روز، گاز کربن هوا را گرفته اکسیژن پس می‏دهد - در اکثر خانه‏ها و گل‏خانه‏ها گیاه مرا به علت داشتن گلهای درشت خوشه‏ای، به عنوان یک گل زینتی می‏کارند. رنگ گلهای من طلایی است، گلهای من دارای نوش فراوان است ولی زنبور عسل کمتر به سراغ آن می‏آید. گل و دانه‏های من دارای اثر سمی هستند و از آنها در صنعت داروسازی چند نوع داروی مفید که یکی از آنها اسیارتئین نام دارد می‏گیرند، یکی از داروهای مفید برای قلب است، دانه‏هاو گل من به مقدار کم پیشاب‏آور و مسهل می‏باشد، و این خاصیت در دانه‏های من بیشتر است. از دمکرده هشت در هزار گل من فقط یک قاشق می‏توان نوشید و در شبانه روز بیش از دو قاشق جایز نیست، و نمی‏توان بدون اجازه پزشک از آن استفاده کرد. از ساقه‏های گیاه من الیافی به دست می‏آید که با آن می‏توان طناب و پارچه‏های ضخیم بافت. در جنگلهای قره‏داغ نوعی از گیاه من می‏روید که به آن گل طاووسی پاکوتاه می‏گویند. سه گرم دانه‏های آن قی‏آور و کشنده اقسام کرم معده و مخرج جنین مرده است، ولی هرگز بدون اجازه‏ی پزشک نباید از آن استفاده نمود. گل و دانه‏های آن ادرار را زیاد می‏کند و معرق است، و برای معالجه اسهال خونی به وسیله‏ی پزشکان تجویز می‏شود، و برای سیاتیک نافع است. خوردن یکی دو دانه آن چند روز متوالی تولید اسهال می‏کند، و برای رفع دمل مفید است.