فارسی من آش انگور است به من خوشه سیاه و سیاه درخت هم می‏گویند در کلاردشت به من خرزل در نور کجور کلی کک، در گرگان اشنگور، در دیلمان شر، در خلخال الجاره گویند. در فرانسه مرا نرپرن خطاب می‏کنند. عربی من عوسج است، من درختچه‏ای هستم از خانواده عناب به اندازه درخت انار، پر از خار و به ارتفاع شش تا هشت متر، به همین جهت به من خار درخت هم گفته‏اند. شاخه‏های نامنظم و کج و معوج من که به طور متقابل قرار دارند بهترین وسیله تشخیص من هستند. برگهای شاخه‏های جوان من دندانه‏دار با گلهای کوچک زرد مایل به سبزی است، میوه من به اندازه یک نخود که در داخل آن شیره‏ای به رنگ قرمز مایل به سبز یا مایل به بنفش همراه با دو تا چهار دانه دیده می‏شود. شیره درخت من کمی تلخ و بدبو است.
شیره میوه من مسهلی است بسیار قوی، که معمولا آن را با شربت قند مصرف می‏کنند. برای به دست آوردن این شیره میوه‏های تازه را 3 تا 4 روز پس از چیدن می‏گذارند تا تخمیر شود. بعد آن‏ها را له کرده از الک یا پارچه‏ای می‏گذرانند تا کمی از مواد رنگی آن گرفته شود، و شیره‏ای به رنگ سبز مایل به بنفش در آید. مقدار خوراک این شیره پنج گرم بوده، و در صنعت داروسازی شربتی از آن می‏سازند و به نام شربت نوپرن معروف بوده، و مقدار خوراک آن ده تا پنجاه گرم در 24 ساعت برای اشخاص بالغ است. مقدار خوراک این شربت برای اطفال دو گرم در ضرب در سن آنها است، میوه من در جمیع احوال دارای خواص برگ من است که شرح آن داده خواهد شد.
چکاندن آب برگ من در چشم هفت روز پی در پی جهت رفع سفیدک چشم خواه تازه باشد خواه کهنه مجرب است و چون میوه مرا بکوبند و آب آن را گرفته، و صاف کرده و خشک نمایند و در موقع لزوم مقدار یک گرم آن را با سفیده تخم مرغ و شیر سوده در چشم بچکانند، جهت رفع سفیدی و درد چشم نافع است. مالیدن ضماد برگ من بر پیشانی از چشم درد جلوگیری می‏کند، و پرورده آن بهترین توتیاست و چون برگ مرا بجوشانند تا عصاره آن گرفته شود، بعد صاف نموده بجوشانند تا غلیظ گردد، جهت رفع لکه سفیدی چشم موثر است. جویدن برگ درخت من جهت جوشهای دهان سودمند می‏باشد. ضماد برگ تازه من جهت باد سرخ نافع است. خوردن عصاره برگ من جهت جرب و تسکین التهاب صفرا سود فراوان دارد. یکی از طرق معالجه جذام در طب سنتی ایران چنین بود که بیخه درخت مرا گرفته، ریزریز کرده، هر روز 5/7 مثقال آن را با یک لیتر آب می‏جوشانید تا مقدار آن یک سوم شود، سپس صاف کرده می‏نوشیدند، تا چهار پنج بار عمل کند و دفع سودای سوخته نماید، معمولا دو روز پی در پی به بیمار جذامی قلیه گوشت با اسفناج می‏دادند و روز سوم جوشانده فوق را می‏نوشیدند و روز بعد به حمام می‏رفت و از روز بعد دوباره این عمل را تکرار می‏کردند.
انطاکی این جوشانده را جهت معالجه جرب و خارش مفید می‏داند، پوست درخت و دانه‏های میوه من هم اثر ملین و مسهلی دارند. معمولا خوراک دانه‏های میوه من چهار گرم است برای درمان یبوستهای مزمن می‏توان از جوشانده پوست ساقه‏های قدیمی من یک فنجان قبل از غذا نوشید.