من دانه‏های میوه کتان هستم، به من بزرک و برزک هم می‏گویند. خوردن من با عسل جهت سرفه و یک مثقال آن به تنهایی یا با ادویه مناسب جهت پاک کردن سینه و نفخ و تحلیل ورمهای داخلی توصیه شده است. بو داده من قابض بوده، و جهت بند آوردن خونریزی سینه و سرفه خونی نافع است. خوردن مرتب دانه‏های من هر روز نیم مثقال جهت تسکین درد روده، زیاد شدن ادرار، عرق و حیض و نرم کردن مزاج و زخم کلیه است سودمند می‏باشد. چون یک مثقال مرا در آب جوشانده و لعاب آن را با تخم آن بنوشند برای ریزاندن سنگ کلیه مجرب می‏باشد. با عسل جهت ورم اسپرز و با کمی فلفل و عسل جهت تحریک شهوت مایوسان امتحان خوبی داده است. تنقیه جوشانده من جهت اخراج فضولات و چسبندگی روده نافع می‏باشد، نشستن در جوشانده دانه‏های من و دود آن مصلح حال رحم می‏باشد، ضماد دانه‏های من جهت ورمها و زخمهای سخت و با انجیر جهت کک و مک و با عسل جهت ترک ناخن و با بوره و خاکستر جهت زگیل و با روغن کنجد جهت زخمهای جلدی مفید می‏باشد. پاشیدن سوخته دانه‏های من جهت بهبود جراحات و تسکین درد سودمند می‏باشد. جوشانده غلیظ من جهت قولنج انسانی و حیوانی هر دو تجویز شده است. دانه‏های من بهترین دانه برای پرندگان خوش الحان مخصوصاً قناری است، و لعاب فراوان دانه‏های من خلطآور بوده و برای نرم کردن سینه و درمان سرفه مفید است، و آواز را صاف می‏نماید.
مقدار خوراک دانه‏های من به صورت دمکرده 20 در هزار دو فنجان در روز است. خیسانده یک قاشق دانه‏های من را در نصف لیوان آب سرد، با کمی قند صبح ناشتا می‏توان نوشید، برای درمان ورم روده می‏توان 15 گرم دانه مرا همراه با هشت گرم گرد شیرین بیان در نیم لیتر آب جوش دمکرده، پس از صاف کردن با کمی عسل نوشید.
بذر من به علت دارا بودن فسفر غذای خوبی برای اطفال و پرندگان است، همچنین می‏توان جوشانده پنجاه در هزار آن را تنقیه کرد. آرد دانه‏های مرا می‏توان به صورت خمیر در آورد و پس از گرم کردن آن را در روی پارچه‏ای گذاشته و روی پوست قرار داد تا التهاب آن از بین برود، ضماد من ضد عفونی کننده پوستی است. ضماد من با آب سرد جهت صداع و جوشهای جلدی و التهابات پوستی نافع است و با اسفرزه جهت تسکین درد مفاصل و سیاتیک و نقرس تجویز می‏شود. گرد دانه‏های مرا باید تازه به کار برد. زیرا زود فاسد می‏شود.