زبان خوراکیها ، من حضض هستم
داروسازان قدیم به عصاره چند نوع دیوخار حضض گفته و بعضی حضیض نوشتهاند و آن را به دو دسته تقسیم کردهاند. یکی حضض مکی و دیگری حضض هندی که به آن رسوت هم میگفتند حضض مکی عصاره نوعی دیوخار است که در صحرای عرفات وجود دارد، و غالباً به پای حجاج میرود و به هنگام حج که حاجیان در لباس احرام میباشند، کندن آن تقصیر میباشد. حضض هندی عصاره فیلزهره است و بعضی را عقیده بر آن است که عصاره تمام انواع دیوخار به این نام خوانده میشوند. برای تهیه این عصاره بایستی تمام قسمتهای گیاه را از ریشه، برگت، ساقه و بذر را گرفته و طبق معمول عصاره سفت یا روان تهیه کرد. خوردن این عصاره برای ورم روده و سایر ورمهای داخلی مفید بوده، و برای کسانی که زیاد عرق میکنند مفید است. خونریزی زیاد بانوان سودمند میباشد. خون بواسیر را بند میآورد و زخم مجاری ادرار و التهابات آن را برطرف میکند. رفع تشنگی مینماید و در معالجه هاری میتواند نقش موثر داشته باشد. چکاندن عصاره روان آن در گوش چرک را از بین میبرد مضمضه آن جهت تقویت و معالجه پیوره مفید میباشد، غرغره آن برای رفع ورم گلو نافع است. سرمه عصاره خشک آن جهت جوش و خارش چشم توصیه شده، و برای تراخم مفید است و آبریزش چشم را برطرف کرده و باعث تقویت بینایی است. مالیدن آن جهت شقاق و زخم روده سودمند است. قریشی مینویسد: با اینکه این عصاره خون را بند میآورد باز کننده عادت ماهانه زنان نیز میباشد، مقدار خوراک آن نیم مثقال تا 5/7 گرم است و خوردن یک مثقال آن جهت معالجه مرض قند بهتر از چوب چینی است، و اینطور به نظر میرسد که در انواع دیوخار نوعی پنی سیلین گیاهی وجود دارد.
نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394
سلامـ .... ... ..
