فارسی و عربی من حلبوب است، اعراب بمن طفره هم میگویند، گیاه من بطول یک وجب است. من در شمال غربی ایران، آذربایجان، قره‏داغ، جنگلهای حسن بگلو و همچنین در گیلان - ایسپیلی و ییلاق میرویم. نوع دیگری از من در نواحی مختلف جبال البرز بعمل میاید که ارتفاع آن تا یک متر میرسد. برگهای آن علاوه بر ساقه، در طول ساقه نیز میروید. در صورتیکه برگهای من در سطح زمین قرار گرفته و از پهلوی آنها ساقه‏های خزنده بیرون آمده پیش میروند، و در محلهای مناسب تولید ریشه در زمین کرده، گیاه جداگانه‏ای تولید میکنند. برگهای من پوشیده از تارهای پنبه‏ای است که از وسط آنها پایه گل بالا میرود. گلهای من بدون دمگل بوده، بر روی نهنج آنها گلهای زبانه‏ای منظره قشنگی را بوجود میآورند. میوه من باندازه یک تخم مرغ بوده و یک دسته تار ظریف منتهی میشود. گیاه من در فاصله بین اردیبهشت تا شهریور گل میدهد، و بیشتر در چمن‏زارهای خشک و ماسه‏های لب دریا و سنگلاخها حتی نزدیک قلل کوههائیکه برف دائمی دارند بعمل میایم، قسمت مورد استفاده من تمام اندامهای تازه من است، و چون خشک شوم تمام خواص خود را از دست میدهم. من دارای یک ماده تلخ - جوهر مازو - مواد قندی - مواد سفیده‏ای - مواد زینتی و صمغی بوده، در خاکستر گیاه من مقدار زیادی املاح منگنز وجود دارد و مالیدن این خاکستر بر سر موهای سفید آن را مشکی می‏نماید. جویدن ساقه تازه گیاه من ترشح بزاق را زیاد میکند. دمکرده گلهای تازه من برای کبد مفید بوده، خستگی عمومی بدن را کاهش میدهد و بعلاوه ادرار را زیاد کرده، حجم آنرا دو برابر و گاهی سه برابر میکند. معذلک هیچگونه اثر سوئی بر روی کلیه ندارد، بهمین جهت آنرا در بیشتر امراض کلیوی مانند پیدا شدن آلبومین در ادرار، سنگ مثانه، استسقا، خیز عمومی بدن و نقرس تجویز مینمایند و همچنین برای تنگ نفس و گریپ مفید میباشد. اندامهای مختلف گیاه من بعلت داشتن جوهر مازو برای معالجه اسهال ساده، اسهال خونی و خونریزی‏های بیجا در فواصل قاعده‏گی سودمند می‏باشد. ضماد برگهای تازه و له شده من بر روی زخمهای کهنه مفید می‏باشد. گیاه من دارای شیرابه‏ای است که ابتدا سفید بوده و بعد بعلت غلیظ شدن قهوه‏ای میگردد. این شیرابه جراحات را التیام می‏دهد و چنانچه با تجویز چشم پزشک از سرمه آن استفاده شود، قوه‏ی بینائی را تقویت کرده التهاب و ورم چشم را بر طرف می‏نماید. بهترین دستور استفاده از من آنست که صد گرم از گیاه ریشه‏دار بقطعات کوچک خرد کرده در یک لیتر آب جوش بمدت نیم ساعت دمکرده بعد با عسل شیرین کرده، سه تا چهار فنجان از آنرا در روز در فواصل غذاها میل نمایند. در داروسازی جدید دو تا چهار گرم عصاره روان مرا در نیم لیتر آب مخلوط کرده، بدفعات در 24 ساعت می‏نوشند. گونه بلند من که در ارتفاعات البرز میرید، اشتهاآور و تب‏بر بوده، سرفه را بر طرف می‏کند. من دارای چندین نوع دیگر هم میاشم که در ایران روئیده نمی‏شود و بیشتر در اروپا در دامنه‏ی کوههای آلپ و منطقه مدیترانه بعمل میایند.