فارسی من خارمرار بر وزن هزار است. در بلوچستان به من گرزآغازی می‏گویند. عربی من در دریه است. در مصربه من مریر می‏گویند. من بوته خاری هستم از نوع بادآور که در آهر بهار و اول تابستان می‏رویم. برگهای تحتانی من دارای بریدگیهای متعدد است، ولی برگهای فوقانی من بدون دمبرگ و کم تقسیم است. گلهای من لوله‏ای گلی رنگ مایل به بنقش بوده، و زیر آنها خاردار است. اعضای گیاه من دارای صمغ، رزین، املاح پتاسیم و چند عامل دارویی است. سرشاخه‏های گلدار من تب بر، ریشه و میوه من پیشاب‏آور است و ادرار باز می‏نماید. کلیه قسمتهای گیاه من کمی تلخ و اشتهاآور است. ساقه مرا از پوست جدا کرده می‏خورند، تلخی آن کمتر از پوست و میوه من است، بعضی با گوشت پخته می‏خورند و چون شتر گیاه مرا بخورند، فربه می‏شود و به همین جهت عده‏ای به گیاه من شوک الجمال لقب داده‏اند. جوشانده من بهترین دارو برای شستن چشم است و ناراحتیهای چشم را از بین می‏برد. ضماد من بر روی پلک، درد چشم را تسکین می‏دهد. ضماد مرا جهت جرب، خارش و تسکین فشار و حرارت خون و تصفیه آن و همچنین جهت تبهای کهنه و مزمن تجویز کرده‏اند و با نانخواه جهت ریزاندن سنگ مثانه و سختی ادرار توصیه شده است.