من نوعی کنگر خر می‏باشم که در جنوب ایران، مخصوصاً سیستان و بلوچستان روئیده و به زبان شیرازی به من خارمهک می‏گویند. عربی من راس الشیخ است ولی در کتب داروسازی قدیم افسون ذکر کرده‏اند. گل و برگ من شبیه به بارآورد ولی ساق من کوتاهتر است و هنگام تری آن را پوست کنده و می‏خورند. گل من پر خار و خارهای دو طرف برگ من مانند سوزن و تخم میوه من زرد و ریز است، و چون بیخ مرا بجوند احساس گرمی زیاد می‏شود. خوردن یک مثقال از برگ من جهت درمان کزاز و تشنج امتلابی مفید است، ضماد برگ من جهت نرم کردن اورام گردن و بیخ ران به کار می‏رود. مقدار خوراک بذر من سه گرم و برگ من هشت گرم می‏باشد.