فارسی من خون سیاوشان است. عربی من "دم الاخوین" یعنی خون دو برادر است، ولی عطاران مکه و مدینه مرا "خاطرالزجاجی " گویند. ترکی من "ایکی قار داش قانی " می‏باشد که آن هم به معنی خون دو برادر می‏باشد. به من دم التنین - دم الثعبان و قاطر الدم نیز می‏گویند. سیاوش به معنی اسب سیاه نر است و نام فرزند کیکاوس پادشاه کیانی بوده. در افسانه‏ها آمده است که سودابه زن کیکاوس عاشق پسر شوهر خود شد و امر را بر شوهر مشتبه ساخت. کیکاوس برای آزمایش پسر را امر داد که از میان شعله‏های آتش بگذرد. او چنین کرد و از میان شعله‏های فراوان آتش سالم بیرون آمد، و به توران زمین رفت و در آنجا با فرنگیس دختر افراسیاب ازدواج کرد. ثمره این زناشویی پسری به نام کیخسرو بود که بعدها پادشاه ایران شد. گرسیوز برادر افراسیاب حسادت کرد و به تحریک او سیاوش کشته و خون او به ناحق بر زمین ریخت و از قطرات خون او درختی از زمین رویید که نام آن را خون سیاوشان گذاشتند. آنچه گفته شد، افسانه‏ای بیش نبود و مانند بسیاری از افسانه‏ها حقیقت ندارد. مخصوصاً اینکه می‏دانیم سیاوش در توران زمین کشته شد و درخت خون سیاوشان بومی جزایر برنئو و سوماترا و در خاور دور متعلق به اندونزی می‏باشد. من صمغی به رنگ خون هستم که از درخت خون سیاوشان تراوش می‏کنم و چون بلور و شیشه را با من رنگ کنند، صاف رنگین‏تر از عقیق می‏شود. در صنعت آن را برای رنگ کردن ورنیها به کار می‏برند.
صمغ من غالباً مخلوط با برگ و چوب است و سه نوع در بازار عرضه می‏شود: چکیده، چوبی و خاکی... و بهترین آن چکیده بدون برگ و چوب است. صمغ من بی‏بو، بی‏طعم، سخت شکننده و قابل سوختن است، و هنگام سوختن بوی یلسانی مطبوعی از آن خارج می‏شود. صمغ من قابض و ضد خونریزی است، و برای لثه و دندان مفید می‏باشد. سابقاً در جنگهای پودر مرا به محل زخم شمشیر می‏پاشیدند تا زودتر التیام یابد. خوردن من از خونریزی معده و سینه جلوگیری می‏کند و برای اسهال، دل پیچه و شقاق مقعد، با تخم مرغ جهت زخم روده مفید می‏باشد، سرمه من جهت تقویت لثه و پاشیدن گرد من جهت بند آمدن خون سودمند است. مقدار خوراک من یک تا پنج گرم است و می‏توان آن را با زرده تخم مرغ جهت بند آوردن خون از جمیع اعضاء بدن و گوشت نو آوردن زخمها، و برای کم شدن حرارت کبد و تقویت معده خورد.