زبان خوراکیها ، من سیاه توسکا هستم

فارسی من سیاه توسه است به من سیاه توسکا هم می‏گویند، عربی من عوسج اسود است و عده‏ای از اعراب به من شجرحب الشوم می‏گویند. درخت من شبیه درخت آش انگور ولی بدون خار است، من در جنگلهای شمال ایران و جنگلهای مرکزی و شمالی اروپا و جنگلهای سیبری می‏رویم. پوست ساقه‏های من صاف تیره رنگ و دارای لکه‏های مخصوص به صورت راه راه است. گلهای من کوچک به رنگ سبز مایل به قرمز می‏باشند. میوه من از عناب کوچکتر بوده، و پس از رسیدن سیاهرنگ می‏شود.
پوست درخت من دارای اثر مسهلی است، پرورش گیاه من به صورت یک گیاه زینتی اخیرا معمول شده و قسمت مورد استفاده من پوست ساقه و سر شاخه‏های من است که در ماههای خرداد تا مرداد باید آنها را چید و پوست ساقه‏های آنها را به صورت نوار بریده و خشک کرد. این نوارها دارای بویی ضعیف و طعمی لعابی است که بعدا رفع می‏شود. ساقه‏های سه تا چهار ساله دارای حداکثر خاصیت است. پوست درخت من به مقدار زیاد مسهل و به مقدار کم ملین است و معمولا آن را به جای سنا به کار می‏برند، اثر آن در درمان یبوستهای مزمن انکار ناپذیر و قابل توجه است. جوشانده غلیظ پوست من در استعمال خارجی برای معالجه کچلی، جرب، سودا و اولسرها مفید است. مقدار خوراک گرد پوست من یک تا سه گرم به صورت کاشه و جوشانده دو تا چهار گرم درصد گرم آب آن را می‏توان قبل از خواب نوشید، مشروط بر اینکه زیاد نجوشد، و پس از جوشیدن دوازده ساعت در جای خنک گذاشته شود، امروزه از پوست گیاه من در کارخانه‏های بزرگ داروسازی داروهای اختصاصی زیادی درست می‏کنند و می‏توان آن را به مقدار زیادی صادر کرد.







نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0