فارسی من شش شاخ است، در مازندران به من "رولنگ" و در شهسوار "ششاک" گویند که در واقع شش شاخ است. عربی من "قرصعنه مسدس " است. در داروسازی سنتی ایران به بسیاری از خارهای دارویی که تعداد آنها از ده گونه بیشتر است، قرصعنه گویند، ولی مراد از مطلق آن من می‏باشم. گیاه من خاردار و از تیره چتریان است، دارای برگهای بزرگ با بریدگیهای عمیق می‏باشد. لبه برگهای من مضرس و هر لبه به خاری منتهی می‏شود و بعلاوه تمام قسمتهای گیاه من حتی گل آن خاردار است. برگهای من قهوه‏ای رنگ و کله قندی بوده، بوی هویج می‏دهد و در بعضی از انواع بیابانی من تا عمق دو متری در زمین فرو می‏رود. گلهای من با اینکه نوش فراوان دارد، مورد استفاده زنبور عسل نیست. قسمتهای هوایی گیاه مرا هنگامی که تر و تازه است، می‏توان پخته و خورد و بهترین سبزی خورشتی است. تمام قسمتهای گیاه من پیشاب‏آور و ملین بوده، و اشتها را زیاد می‏کند و عادت ماهانه بانوان را باز می‏نمایند. خوردن بیخ من اشتها و شهوت را زیاد می‏کند و پادزهر سموم است، و جوشانده آن مسکن درد پهلو است. آشامیدن جوشانده بیخ من با شکر، بادشکن بوده و جهت از بین بردن نفخ و درد پهلو مفید است. ادرار، شیر و عرق را زیاد می‏کند و سنگ کلیه و مثانه را می‏ریزاند و برای دلپیچه نافع است. مربای بیخ تازه من خوشبو کننده شکم و محرک باه است. عصاره بیخ من باز کننده حیض است. عصاره بیخ من باز کننده حیض است، ضماد بیخ من با آرد جو و برگ کاسنی نرم کننده ورمهای سخت می‏باشد.