فارسی من صابونی و عربی من خروالعصافیر و فول العرب می‏باشد، ولی بعضی از نویسندگان و مترجمان ساپونرفرنگی را صابونی ترجمه کرده‏اند و این اشتباه است، زیرا آن گیاه در ایران نمی‏روید و در طب سنتی به نام غاسول رومی و ابوقانس معروف است. من در تمام نواحی ایران از شمال تا جنوب مخصوصاً نواحی البرز، سواحل بحر خزر، اطراف قزوین، اصفحان، اراک، کرمانشاه خرم آباد، آذربایجان، بندر بوشهر و زابل می‏رویم.
داروسازان سنتی ایران با آب من لکه‏ها را پاک می‏کردند و مانند مداد در کتابت آن را به کار می‏بردند و (دستور تهیه این مداد فعلا بر نویسنده زبان خوراکیها روشن نیست) گلهای زیبا و قرمز من در اثر پرورش در زمینهای آهکی و شنی درشت می‏شود، دانه‏های من اثر مدر دارد و ریشه و برگ من در مداوا به کار می‏رود، ولی مداومت در استفاده از آن جایز نیست، و ایجاد مسمومیت می‏نماید. ریشه من مدر، معرق و تصفیه کننده خون است، جوشانده غلیظ ریشه من به صورت ضماد یا کمپرس، در تسکین خارش و سودا و عوارض دیگر جلدی نافع است. جوشانده رقیق من برای درمان آنژین به صورت غرغره سودمند است. دمکرده سی در هزار ریشه من به عنوان تصفیه کننده خون به مقدار دو لیوان کوچک در روز و همچنین برای رفع رماتیسم مفید است. تنقیه جوشانده ریشه من برای دفع کرمک توصیه شده است.