من نوع بزرگ علف هزار چشم هست. طول گیاه من 40 سانتی متر و گاهی بیشتر است، اعراب به من رمان الانهار و عربیه می‏گویند، و در کتب مرا هوفازیقون کبیر نامیده‏اند. من در شمال ایران مانند گیلان - بین رودبار و رشت - گرگان، خراسان، راه چالوس و کرج، دره تالار و بعضی از مناطق مازندران می‏رویم. گیاه من بزرگتر از انواع دیگر هزار چشم بوده و برگهای من شبیه برگ نعناست. ساقه‏های من سرخ و گلهای من زردرنگ و بذر من در غلافی شبیه خشخاش است. مرا به علت داشتن گلهای درشت و قشنگ در گلخانه‏ها پرورش می‏دهند. برگهای من درشت و بدون دم و بیضی و قلبی شکل است و این بهترین وسیله برای تشخیص من است.
میوه من مسهل صفرا و سودای سوخته است، و از اعضای مختلف من مانند انواع دیگر هزار چشم در داروسازی استفاده می‏شود. ضماد برگ به شده من برای رفع سوختگی و زخمهای بزرگ به کار می‏رود و پادزهر سموم می‏باشد.