فارسی من قدقدک است، به من دغدغک، سنای بیابانی، سنای کاذب، قلوته، سنای مغربی، درگنده، دارگنده، کپسول، چپول هم می‏گویند: عده‏ای از محققین سنای فارسی را نوعی از من می‏دانند. من در اکثر کوهستانهای شمالی ایران، مخصوصاً شمال خراسان به فراوانی می‏رویم، گیاه من درختچه‏ای است به ارتفاع یک متر تا چهار متر و دارای یک ساقه زیرزمینی است که غده‏ای و گوشتدار است. گلهای من خوشه‏ای به رنگ سبز و گاهی زرد می‏باشد، مرا به علت زیبایی خاصی که دارم، در اکثر باغچه‏ها می‏کارند. زیبایی درختچه من پس از پیدا شدن میوه به حد اعلی می‏رسد. در داخل پوسته نازک میوه من همیشه مقداری گاز کربن، اکسیژن و ازت جمع می‏باشد. قسمت مورد استفاده من برگچه‏های من است که دارای اثر مسهلی است و غالباً آن را به جای سنا می‏فروشند. ماده عامله اسهال‏آور من هنوز بطور دقیق کشف نشده است. برگچه‏های من ملین و پیشاب‏آور نیز می‏باشند و خوردن آنها خون را تصفیه می‏کند. دانه‏های من قی‏آور و مسموم کننده است. برگچه‏های من مسهل خوبی هستند، و عوارض آنها کمتر از سنای مکی است. ولی به علت طعم بد و قی‏آوری که دارند، چندان مورد توجه نیستند، ولی در صنعت داروسازی از عصاره برگ من همراه با گرد شیرین بیان حبی درست می‏کنند کهه ملین و مسهل خوبی است، مشروط بر اینکه در هر حب 1/0 گرم وجود داشته باشد، مقدار خوراک این حب یک تا سه عدد قبل از شام است.