داروسازان سنتی ایران به گل گندم قنطوریون بزرگ و بمن که از خانواده‏ی جنطییانا می‏باشم قنطوریون کوچک و قنطوریون باریک می‏گویند. عربی من مراره االحنش می‏باشد. در زبان فرنگی بمن سانتوری کوچک می‏گویند. من در آذربایجان میشواداغ - یام سردره - شن‏زارهای شمال ایران - اطراف رشت و سنگر - شرق و غرب ایران می‏رویم و یک نوع من در اصفهان - کرمان - رازمان - شمال ایران تا رضائیه و اطراف کرج می‏روید. در خارج از ایران می‏توانید انواع مرا در شمال افریقا و الجزیره پیدا کنید. در بعضی از کشورهای اروپا مرا پرورش می‏دهند - برگهای زیرین من بیضی نک تیز بوده، و دارای پنج تا هفت رگبرگ است، ولی برگهای قسمت بالای ساقه‏ی من کوچک و متقابل است. رگبرگهای من سبز مایل بزرد، گلهای من زیبا و قرمز است، و بیشتر در انتهای ساقه در یک سطح می‏روید، و در ماه‏های تیر و مرداد گلهای من ظاهر می‏شوند. قسمت مورد استفاده‏ی من کلیه اندام‏های هوایی من است، ولی ریشه‏ی من چندان مصرف ندارد، برای مصرف داروئی بهتر آنست که ساقه‏های هوایی مخصوصاً سر شاخه‏های گلدار مرا هنگامی که هنوز گل‏دار است قطع کرده، و قسمت‏های نازک آنرا همراه با شاخه‏های گلدار در حرارت آفتاب خشک کرد. من اشتهاآور - مقوی معده - صفرابر - تب‏بر و بطور خفیف ملین می‏باشم، خوردن اعضا هوایی من ضعف مزمن معده را از بین میبرد، و یبوست را معالجه می‏کند. حرکات دودی و ترشحات معدی را تقویت می‏نماید، و درد شکم را که در نتیجه‏ی سوء هاضمه و نفخ معده باشد، تسکین داده و از تخمیر غذا جلوگیری می‏کند. من برای درمان ناراحتی‏های کبد و کلیه مفید می‏باشم. کم‏خونی دختران و زردی رخسار آنها را معالجه می‏کنم، و برای اورام مفاصل - نقرس و مرض قند توصیه شده‏ام. ضماد له شده گیاه و گلهای تازه من جراحات را التیام می‏دهد - سرمه شیره گیاه تازه من همراه با عسل نور چشم را زیاد و تاریکی آنرا برطرف می‏نماید. یک نوع ایرانی من که نزدیک برکه‏ها و کنار جویبارها می‏روید مفیدتر بوده و چنانچه دو مثقال آنرا با هفتاد مثقال آب بجوشانند تا مقدار آب آن نصف شود و بعد با شکر یا عسل شیرین کرده بنوشند سودا، صفرا و بلغم را دفع کرده پادزهر سموم حشرات مخصوصاً عقرب است، برای هیستری - قولنج و درد مفاصل مفید است. گرفتگی جگر و سختی طحال را برطرف می‏کند. ضماد تازه آن برای جراحات چشم نافع است و با پیه جهت التیام زخم‏های تازه و کهنه مفید می‏باشد. عصاره آن با جوشانده‏ی شنبلیله جهت امراض سینه سودمند است، مالیدن عصاره آن با سرکه جهت تسکین سر دردی که در اثر آفتاب بهمرسیده باشد مفید می‏باشد، و چون موی سر را بانوره از بین برند، و عصاره مرا با سرکه بمالند جهت درمان زخم سر و روییدن مو نافع می‏باشد. مالیدن عصاره‏ی آن با عسل جهت دفع شپش و رشک مفید است، مالیدن عصاره‏ی آن با کاکنج جهت ورم چشم سودمند بوده برای تراخم نافع است، و نیز برای رفع دردهای کهنه چشم و آثار قرنیه و مو در آوردن پلک چشم مفید می‏باشد، و برای تراخم و جرب پلک چشم دستور داده‏اند که پلک را برگردانند. و به آن عصاره قنطوریون باریک و آب انار بمالند تا بفوری بر طرف شود چکاندن این عصاره با روغن در گوش جهت ضربات گوش و با آب شفتالو جهت کرم گوش و با آب ترب جهت رفع سنگینی گوش سود فراوان دارد. مالیدن این عصاره با روغن نرگس و خردل و سرکه جهت فرو نشاندن ورم پشت گوش مفید است. چکاندن این عصاره با سرکه و آب پیاز عنصل در بینی، زخم آنرا بر طرف کرده و از خون دماغ جلوگیری می کند، مخصوصاً اگر مقدار کمی زاج و کافور به آن بیافزایند، مزمزه عصاره من با گلاب بوی بد دهان را از بین می‏برد، و جوش‏های دهان را برطرف می‏کند و غرغره آن با آب بارهنگ و تاجریزی جهت ورم لوزتین نافع می‏باشد، و با جوشانده‏ی میوه سرو جهت دندان درد مفید است، حمول این عصاره قاعده‏آور بوده و بخور آن از کزاز جلوگیری می‏نماید.