فارسی من کور بر وزن سفر می‏باشد. به من کورک هم می‏گویند. اعراب مرا معرب کرده کبر خطاب می‏کنند. من در دامنه البرز و کوههای فارس و بلوچستان می‏رویم. زادگاه اصلی من ایران و بعضی از کشورهای همسایه است. ولی امروز به علت داشتن گلهای قشنگ و منافع دارویی مرا در سایر قاره‏ها نیز پرورش داده‏اند. برگهای من دارای دو زایده خار مانند است. گلهای درشت من به رنگ سفید مایل به گلی می‏باشد و پس از شکفتن منظره‏ای زیبا به وجود می‏آورند. در وسط گل من تعدادی پرچم بلند دیده می‏شود، میوه من به قدر خیار کوچکی است و به آن خیار کثیر گویند. این میوه پس از رسیدن قرمز رنگ می‏شود و اهالی خوزستان به آن لگجی میگویند.
قسمت مورد استفاده من جوانه‏های مولد گل است که بایستی آنها را قبل از گل کردن چید و سه ماه در سرکه نگاه داشت و یا مدتی در آب نمک انداخته و پرورده نمود تا سفید و شیررس شود و بعلاوه در طب سنتی ایران از ریشه و پوست ریشه من استفاده می‏نمودند.
پوست ریشه من جهت کبد و طحال مفید است، و از آن به عنوان پیشاب‏آور قابض و مقوی استفاده می‏کنند - در موارد آب آوردن انساج - کم خونی و رنگ پریدگی دختران جوان - ضعف اعصاب و هیستری تجویز می‏شود و اثر آن در باز کردن عادت ماهانه دختران جوان در موارد قطع قاعدگی به تجربه رسیده است. جوانه ناشکفته من پیشتاب‏آور قوی است، و در الجزیره برای درمان نقرس جوشانده آن را تجویز می‏کنند.
ریشه من قوی‏تر از سایر اعضای من می‏باشد، و در امراض سرد دماغی مانند قولنج، بیحسی اعضا و دردهای مفاصل، نقرس و سیاتیک نافع است.
جویدن پوست ریشه من رطوبات دماغ را از بین می‏برد، و مضمضه جوشانده آن مسکن درد دندان است. عصاره ریشه من اگر در گوش چکانده شود، درد آن را ساکت می‏کند. شستن سر با آب جوشانده من مانع کچلی است و جوشانده ریشه من همراه با ادویه خوشبو مانند سنبل الطیب و اسطو خودوس محلل بلغم سینه و خلطآور است. نمک پروده ریشه من جهت ریه مفید بوده و باز کننده طحال و مسهل و اخلاط خام است. کرم معده و روده‏ها را می‏کشد و عادت ماهانه زنان و دختران را باز می‏کند و زیاد کننده شهوت مردان است. خوردن نمک پروده آن پیش از غذا محلل خوبی است و بهترین دوا برای سپرز است. نوشیدن آب برگ من نیز کشنده اقسام کرم معده و روده است و شیرین نکرده آن برای زیاد شدن شهوت بهتر از نمک پروده آن است - ضماد پوست ریشه من جهت درمان خنازیر و ورمهای سخت و با سرکه جهت تومورهای سخت و بدخیم سودمند می‏باشد. جوشانده آن تریاق اکثر سموم است.
مقدار خوراک برگ من دوازده گرم و مقدار خوراک ریشه من تا هفت مثقال است.