فارسی من گون است، به من علف کتیرا هم می‏گویند. من بوته‏ای علفی بوده، و انواع من بیشتر خاردار می‏باشد. به انواع من نوارس مسواک القیاد مسواک‏المسیح، شجره‏القدس هم می‏گویند. در کتب داروسازی سنتی مرا قتاو خوانده‏اند، ولی فارسی صحیح من گم بر وزن قم می‏باشد، و در زبان فرانسوی این لغت را از فارسی گرفته، به انواع صمغ اطلاق می‏نمایند و در شیراز به من بالش عاشقان گویند. خارهای بوته من نوک تیز و خم شده به سوی پایین است، ساقه گیاه من بی‏خار بوده، و مانند نی می‏باشد
شتر به خوردن گیاه من چندان راغب نیست، مگر در سالهای خشکی که باران نباریده و علف سبز نشده باشد، و چون مواشی از گیاه من چرا نمایند، فربه خواهند شد. میوه من شبیه هسته خرما است. نوشیدن آب بوته من جهت سرفه، تنگ نفس و زخم ریه سودمند است، و چون ساقه مرا با عسل بر روی لکه‏های پوستی بمالند، آنها را بر طرف خواهد نمود. ریشه گیاه من چرب بوده و مانند مشعل می‏سوزد، برای پاک کردن لکه‏های جلدی می‏توانید ریشه مرا خشک کرده، کوبیده و با سرکه مخلوط کرده، به کار برید.