در چمنزارها و ماسه‏زارهای جنوب و شمال ایران نوعی به لیمو به عمل می‏آید که در بندر پهلوی و دشتهای مرطوب گیلان فراوان است و به آن لیمو دارو می‏گویند. ولی داروسازان سنتی ایران گیاه دیگری را که فارسی آن وشیگ و معرب آن وشیج است لیمو دارو دانسته‏اند که هر دو از یک خانواده می‏باشند. با این فرق که لیمو دارو در ماسه‏های کنار دریا و وشیگ از میان سنگهای مناطق مرطوب بیرون می‏آید. چوب وشیگ فوق العاده سخت است، و با آن سرنیزه و پیکان می‏سازند. برگ آن شبیه برگ گشنیز بوده و بوی عطر لیمو می‏دهد، لیمو دارو نیز گیاهی علفی است و خزنده می‏باشد، و گلهایی صورتی دارد. خوردن نیم مثقال کوبیده بیخ آنها با تخم مرغ نیمرو شده، جهت کوبیدگی اعضا و رفع آثار ضربه مفید است و پماد آن نیز به همین منظور نافع می‏باشد. نشستن در جوشانده آن جهت سیلان رحم و نواصیر مفید است. دمکرده ده تا بیست گرم برگ آن در یک لیتر، نوشابه‏ای مطبوع بوده، و خواص به لیمو را دارد. به هضم غذا کمک می‏کند، محرک معده بوده و دردهای عصبی را تسکین می‏دهد، و به این منظور بهتر آن است که همیشه آن را مانند چای دمکرده و همراه یا بعد از غذا نوشید تا خستگیهای روحی را برطرف نماید.