سوال – آیا لنگش را قبل از یکسالگی می توان تشخیص داد ؟
پاسخ – در قبل از یک سالگی به آن اختلال در حرکت می گویند . در رفتگی ها لگن در بچه ها می تواند محدودیت در حرکت اندام را داشته باشد ولی درد ندارد ولی عفونت داخلی مفصل لگن در نوزادان اهمیت دارد و باعث می شود که اختلال در صفحه ی رشد استخوان بیشتر بشود . مادرها گاهی اوقات خودشان متوجه می شوند . در سه هفته ی اول زندگی نوزاد عفونت علامت تب را ندارد . یک بچه ی دو ساله وقتی جایی از بدنش عفونت می کند ، تب از علامت ثابت است . در نوزاد چون سیستم های ایمنی تکامل پیدا نکرده است ممکن است که تب نداشته باشند حتی آزمایش های خونی هم به ما نشان ندهد که بچه مشکلی دارد و مادر می گوید که الان که پای بچه را حرکت می دهم بچه درد دارد. همین یک علامت کافی است که ما مشکوک بشویم که در مفصل لگن عفونت وجود دارد . بقیه ی بیماریهای التهابی در این سن کمتر است . در سن بالاتر چون بچه خودش علائمش را می گوید ، مسائل تغییر می کند . بعضی بیماریها در سن بالاتر پیدا می شود . یک بچه ممکن است که در سن یکسالی راه افتاده و طبیعی بوده ولی در سن سه سالگی لنگش پیدا کرده است ، گروهی از بیماریهای عضلانی در سه سالگی اولین علائم شان این است که بچه زیاد زمین می خورد و بعد لنگش واضح می شود . البته این بیماری نادر است . التهاب مفصلی گذرا در این سنین وجود دارد . برای بچه هایی که این عفونت چند بار برای مفصل لگن تکرار می شود ممکن است که اختلال خونرسانی به قسمت بالای سر استخوان ران داشته باشند و اصطلاحا می گوییم سیاهی سر استخوان ران . یعنی عروق بسته شده اند و خون به آن نمی رسد و یک اختلال رشد هم ایجاد می کند . بچه ای لنگش دارد و چند ماهی بعد از این لنگش دوباره علائم شروع می شود منتها با یک علائم خفیفی که نه بچه خودش شکایت دارد نه پدر و مادر متوجه می شوند که راه رفتن نرمال نیست . اما این ادامه پیدا می کند .