سوال – چرا این بیماری وسواس ایجاد می شود ؟
پاسخ – این سوالی است که در مورد همه ی بیمارها می شود پرسید . بغیر از بیمارهای عفونی مثل سل و سرما خوردگی و ... در بقیه بیماریها جواب این است که ما نمی دانیم . شاید به دلایل مختلفی بیماری اتفاق می افتد. در مورد وسواس مسئله ی ژنتیک خیلی مهم است . گاهی اوقات بیماران سابقه ی وسواس در خانواده دارند یعنی ژنتیک بیماری وسواس را دارند . خیلی از اوقات یادگیری هم هست . یعنی بچه ای که پدر یا مادر وسواسی دارد و دائم به بچه اش بکن یا نکن می گوید و دائم می گوید که دست نزن ، دستت را بشوی ، این را صاف بگذار ،یقه ات را مرتب کن و دائم اینها را چک می کند . ممکن است که ژن افسردگی به بچه برسد وهم اینکه این بچه مدل دیگری زندگی نکرده است . بچه فکر می کند که همین جوری باید زندگی کرد و برایش جا می افتد و یاد می گیرد که این جوری زندگی کند . عوامل محیطی ، ژنتیکی و یادگیری در وسواس دخالت دارند .یکسری مواد شیمیایی و ناقل ها در مغز هستند که به هر دلیلی که اختلال ایجاد بشود آن تعادل شیمیایی مغز بهم می خورد و مثل صفحه های یک گرام که اگر خط می افتاد ، یک آهنگ را دائم تکرار می کرد ، برای مغز فرد هم این حالت پیش می آید و دائم تکرار می شود.
سوال – من وسواس فکری نسبت به نجسی و پاکی دارم و چند سال است که این فکر با من است . وقتی عصبی می شوم این حالت در من زیاد می شود . هر چیزی را که بشویم نسبت به پاک شدن آن یقین نمی کنم و فکر می کنم که نجس است . هر چیز خیس را نجس می دانم .پیش روانپزشک نرفته ام زیرا میترسم دارویی بدهد که به آن معتاد بشوم . راهنمایی بفرمایید .
پاسخ – این یک فکر وسواسی است که به دنبال آن عمل هم می آید تا آن فکر را خنثی بکند و اضطرابی پشت آن فکر است که بیمار فکر می کند که نکند نجس باشد یا همه چیز را نجس می بیند . ممکن است که این فرد جای یک ماژیک قرمز روی دیوار را خون قلمداد بکند . اگر تمیز کند اضطراب آور است و اگر تمیز کند فکرش را می خورد و او را ناراحت می کند . وسواس درمان های خوبی دارد و ما انتظار داریم که بیمار هشتاد درصد بهتر بشود. در وسواس اگر بیمار بیست درصد درمان شد ، امیدوار کننده است . اگر بیمار پنجاه درصد بهتر شد خوب است و اگر هفتاد درصد بهتر شد خیلی خوب است . ما باید انتظار زمان بیشتری را داشته باشیم . علائم به سختی از بیمار جدا می شوند . وقتی ما برای یک اضطراب ساده دارو می دهیم درعرض دو هفته ، بیمار خیلی بهتر می شود ولی در وسواس بیمار باید سه ماه دارو را بخورد تا احساس کند که فکرش بهترشده است . وقتی لکه ای در روی دیوار می بیند می گوید : مهم نیست . یعنی بیمار کم کم فروکش می کند . داروهایی که ما در روانپزشکی استفاده می کنیم یک نوع احتیاج است تا اعتیاد . همان طور که یک بیماری که مبتلا به دیابت است آیا به انسولین اعتیاد دارد ؟ خیر . بیمار به انسولین احتیاج دارد . من به عینک خودم محتاج هستم ولی نمی توانم بگویم که من معتاد به عینک هستم . پس بیماران نیاز دارند که این دارو را استفاده بکنند و به هیچ وجه این داروها اعتیاد آور نیست و روش های غیر دارویی هم وجود دارد .