سوال – کسانی که مبتلا به این ویروس هستند باید چه مراقبت هایی را بعمل بیاورند ؟
پاسخ – بیماری ایدز یک بیماری اجتماعی است . ما دلمان می خواهد به جهتی برویم که یک نفر بگوید که من ایدز دارم . مثل کسی که می گوید که من قند دارم و کسی از او فاصله نمی گیرد . کسی که بیماری اچ آی وی دارد برایش سخت است که همه ی کارهایش را خودش اداره بکند . این فرد احتیاج به کمک دارد . خانواده نباید حمایت خودش را از آنها بردارد . این طور نیست که این بیماری به راحتی منتقل بشود و افراد خانواده نگران بشوند . انتقال این بیماری از طریق جنسی یا خونی مادر به فرزند است . پس هیچ نگرانی نیست که ما در کنار آنها زندگی بکنیم . فرد بیمار در کنار این حمایت ها می تواند مراقبت را بگیرد ، به افسردگی مبتلا نشودو اقدامات درمانی را براحتی بپذیرد . کسی که حمایت ندارد انگیزه اش را برای زندگی از دست می دهد و تمایلی برای ادامه ی درمان ندارند . ما باید حمایت های اجتماعی را داشته باشیم . لازم است که اینها تحت درمان قرار بگیرند . این افراد وقتی تحت درمان قرار می گیرند کاملا خوب هستند . این افراد کاملا عادی و با انرژی می توانند همه ی فعالیت هایی را که دارند انجام بدهند ورزش بکنند و هیچ مشکلی ندارند . ما بیمارانی داریم که با هم ازدواج کرده اند و می خواهند بچه دار هم بشوند . تاکید من این است که این بیماران باید حمایت بشوند . این افراد اگر به دندانپزشک بگویند که بیماری ایدز دارند متاسفانه دندانپزشک قبول نمی کند . بخاطر همین بیشتر اینها نمی گویند و در آخر کار به پزشک می گویند که بیماری دارند . همکاران پزشک باید احتیاط های استاندارد را انجام بدهند تا از ایدز خودشان را مراقبت بکنند . وقتی می خواهیم از بیمار خون بگیریم حتما دستکش دست بکنیم . وقتی می خواهیم کار دندانپزشکی انجام بدهیم حتما عینک بزنیم و از پاشیده شدن خون جلوگیری بکنیم . ماسک های شیشه ای بزنیم . وسایل را ضدعفونی خیلی بالا بکنیم . در این موقع ما دیگر مشکلی نداریم . اشکال ما سر ندانستن و وحشت داشتن است . وحشت بیهوده باید کنار برود . ترس واقعی خوب است . اگر شما با بیمار اچ ا ی وی دست بدهید هیچ اتفاقی نمی افتد ولی اگر خون ایشان به شما تزریق بشود شما هم مبتلا می شوید . درواقع آنجایی که لازم هست ما باید جلوی بیماری را بگیریم . ما در دوسال اخیر در مورد انتقال خون هیچ مورد مثبتی نداشتیم .