خوکی ماده در صحرایی، چند بچه شیر خواره داشت. پیر گرگی دنیا دیده در همسایگی او دندان طمع بر آن لقمه‏های لذیذ تیز کرده و به جهت تحصیل مقصود، وسیله‏ای بهتر از اظهار دوستی نمی‏دید. روزی نزدیک مادر اطفال به پرسیدن احوال آمد که‏ای بانوی خوش سخن وای خاتون میمون! بواسطه حق قرب جوار، هرگونه فرمایشی داشته باشید خواهشمند است که بلا مضایقه رجوع فرمایید که در انجام آن با دل و جان حاضرم، حتی در موقعی که به جهت امری لازم تشریف فرمای محلی شوید کمترین خدمتکارم و بهترین پرستار برای توجه اطفال صغار شما!
خوک با نهایت ادب جواب داد: ای مادر مهربان بسیار زحمت کشیدید و التفات فرمودید، از زحمات شما متشکرم و به التفات شما متذکر! مستدعی و متمنی است که به هیچ وجه بعد از این به خود زحمت آمدن ندهید که این بهترین التفات است به این دوستدار ثناجو، و خوشترین عنایت است به این مخلص دعاگو! امیدوارم که بعد از این تشریف نیاورید و اسباب خجلت نشوید! مراحم عالی مستدام، خداحافظ.
نتیجه‏
اظهار دوستی از بسیاری مردم بدون غرض و مرض نیست؛ پس ما باید بدون امتحان با شخصی مرافقت و مخالطت ننماییم و نیازموده شخصی را به خانه خود راه ندهیم که سبب مخاطرت کلیه می‏شود.