گویند در اول وهله که شتر را دیدند، از او فرار می‏نمودند و پس از مدتی از او در تردید و انکار بودند. کم کم به قرار و آهسته آهسته به تیمار رسید و اندک اندک به مهار و خورده خورده به قطار کشیده و عاقبت یکباره زیر بار آمد؛ بعد از آن به زجر و آزار هم رسید که حالا بارکش زار و کار کن خوار و فرمانبر بی مقدار است.
نتیجه‏
بسیار اشخاص عزیز به واسطه طول معاشرت، خوار و بی مقدار و بسیار مردمان پست مرتبه به سبب بعد و دوری جلیل و خطیر به نظر می‏آیند، و بسا می‏شود کثرت مراوده به ملامت و کسالت می‏کشید، بلکه به حقارت و اهانت؛ پس ما باید با دوستان خود بطور اعتدال ملاقات کنیم، هر چند چرا نیامدی عزت است و چرا آمدی ذلت.