روزی طاووس رنگین، خود را در نظر لک لکی خود بین جلوه می‏داد و تکبر می‏فروخت؛ بال و پر می‏گشاد و به حقارت و استهزا بر او نظر می‏کرد. آن تکبر و ناز بر طبع نازک آن گردن فراز گران آمده، خنده منان گفت: از حق نمی‏توان گذشت طاووسان در ظاهر منقش اند و دلکش و با جمالند و خوش پر و بال، لکن در پرشان مثل لک لکان پرواز نیست، که ایشان را در آسمان طیران و در هوا سیران نیست؛ لهذا شکر می‏کنم که چنین پر و بال حق تعالی به امثال ما نداده است.
در امثال گفته اند

چون پر طاووس آلتی است معوق - صد پر ایشان فدای یک پر لقلق ‏

نتیجه‏
ما باید فریب صورت ظاهر و لباس را نخوریم، بلکه ملاحظه اخلاق و علم و هنر هر کسی را بکنیم؛ چه که ممکن است: عاقل و عادل و عالم و فاضل و حکیم، ملبس به لباس مندرس کهنه باشند و جاهل فاجر شریر در لباس فاخر حریر.

به چشم عجب و تکبر نظز به خلق مکن - که بندگان خدا ممکنند در او باش ‏