خیل طیور برای خود در تجسس سلطانی بودند، طاووس خوش منظر بال و پر بیاراست و خود را جلوه داد که من لایق مقام سروری و مرتبه برتری می‏باشم. تمام اقرار و مطاوعت نمودند و تبریک و تهنیت گفتند؛ در این اثنا بوقلمون متلون المزاج به قدم اخلال و اعوجاج پیش آمد: که هرگاه سلطان صاحب تاج، اذن اجتحاج فرماید، این بنده محتاج، سؤالی من باب احتیاج، نه از روی عناد و لجوج بنماید. طاووس خود نما با قامت زیبا و اندام رعنا، بال و پر از هم باز کرد و جلوه‏ای از نو آغاز و با کمال مناعت سر تاجدار را حرکت داد که هر چه می‏خواهد دل تنگت بگو! بوقلمون گفت: در صورتی که عقاب سرافراز و شهباز بلند پرواز و قوش بی هوش حمله کنند و جمع ما را بر هم زنند، دفع ستم ایشان چگونه می‏فرمایید و رفع شر ایشان چسان می‏نمایید؟ طاووس ساکت و مرغان ملتفت شدند که بزم آرایی طاووس لایق مقام سلطنت نیست، رزم آزمایی شهباز لازم است، پس پادشاهی دانا و مقتدر و توانا برای خودشان انتخاب نمودند.
نتیجه‏
سلطان باید دفع شر مفسدین و سارقین را اهم امور داند، زیرا:

ترحم بر پلنگ تیز دندان - ستمکاری بود بر گوسفندان ‏

و گفته‏اند: نیکویی با بدان مثل بدی است با نیکویان. دیگری گفته:
نیکویی بر بدان بدی است بر نیکویان.