گویند غازان شکم پرست و کلنگان قناعت پیشه، در مزرعه‏ای پر دانه می‏چریدند و دانه بی زحمت بر می‏چیدند؛ اتفاقا صاحب مزرعه و برزگران برسیدند و به جانب ایشان دویدند. کلنگان سبکبار پریدند و غازان سنگین بار به جای خود خزیدند؛ اینان گرفتار شدند و مقتول، و آنان آزاد شدند و دلشاد.

شکم بند دستت و زنجیر پای - شکم بنده، نادر پرستند خدای ‏

نتیجه‏
بسیار اشخاص ملاحظه می‏شود به واسطه شکم، خود را در مهالک و مخاطر می‏اندازند، یا خود را ذلیل و خوار و خفیف می‏سازند، چنان که گفته‏اند: عدو الانسان بطنه پس ما باید به قلیل خود قناعت کنیم و چشم به سفره ارباب کرم میندازیم و آبرو را فدای نان شکم نسازیم. چقدر پست فطرتند اشخاصی که عیش خود را منجر به غذای لذیذ و لباس لطیف دانسته، از لذت روحانی علم و فکر و فضایل انسانیت باز مانده‏اند.
اولئک کالا نعام بل هم اصل سبیلا.