گویند ماهی گیران در کنار دریا، همه روزه با دام، جد و جهد می‏کردند و شکاری به دست نمی‏آورند؛ اصرار عمل و تکرار خطا، ایشان را خسته، بلکه مایوس و دل شکسته کرد. خواستند که دام را در کنار بگذارند و یکباره دست از آن کار بردارند. پیری کار دیده و گرم و سرد جهان چشیده پیش آمد که: ای جوانان کم حوصله! کدام کار است که بدون رنج و تعب و پرکاری روز و کم خوابی شب، فایده‏ای داده و کدام کان است که بی کدیمین و عرق جبین گوهر ثمین زاده؟ کدام دانه‏ای بی صبر شجر شود و کدام شجر، بی صبر ثمر دهد؟ خدای، زمین را به صبر ساخته و آسمان را به صبر برافروخته؛ دام از دست مهلید و رشته امید مگسلید، تحمل نمایید و توکل کنید، که یک نوبت صواب، عذر صد کرت خطا بخواهد، و یک دفعه مراد، جواب هزار بار نامرادی را بدهد.

صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند - بر اثر صبر نوبت ظفر آید ‏

نتیجه‏
این حکایت به ما تعلیم می‏دهد که در کارها نباید خسته و دل شکسته شویم، بلکه باید بدانیم تمام اعمال از اول سرکش و خونی است و می‏گریزد هر که بیرونی است. لهذا به استدامت و استقامت، باید متمسک شویم و صبور و حمول گردیم تا کار از پیش ببریم که گفته‏اند:

صبر تلخ است ولیکن بر شیرین دارد ‏

یعنی ابتدای هر کار ضرر و زحمت، و آخر آن منفعت و راحت است.