گویند به جهت ریاست سطح دجله، فی مابین موش بی هوش و غوک بد سلوک، اختلاف شدید بود و اصلاح مصلحین خیر اندیش، رفع افساد و مفسدین شرارت کیش را ننمود؛ تا رفته رفته کار به جنگ کشید.
می‏خواستند که سپاه بفرستند، چون موجود نبود ناچار هر دو به نفس نفیس و شخص شخیص خود، در طی این مشاجره پرداختند و دونی پیزری بر افراختند و چون شعله آذری به یکدیگر تاختند. تماشایشان از مار و مور و حوش و طیور در آن مجمع سرگرم نظاره بودند که کرکس ناکس از هوا بر زمین نزول نموده و هر دو را بر آسمان عروج داد و سطح دجله را بلا صاحب ساخت.
نتیجه‏
جنگ و خصومت اسباب خسارت و مرارت و ابتلای دنیا و آخرت است، پس ما باید همواره از عداوت بپرهیزیم و از دشمنی بگریزیم و به واسطه صلح و دوستی، راحت و منفعت خود را دریابیم؛ زیرا جنگ به جهت غالب و مغلوب، هر دو ضرر دارد و هر امری به صلح بهتر از جنگ انجام می‏پذیرد.