گرگی خونخوار را شنیده‏ام که در پوست میش بی آزار در آمده، در میان گله رفت و آمد می‏نمود و گاه گاهی یکی از آنها را در وقت فرصت می‏ربود، به حکم لا یخفی امر یعنی هیچ امری پنهان نمی‏ماند. فسقش بروز کرد و مکرش آشکار شد.
شبان عادل آن گرگ ظالم را با همان جامه در راه گذار عامه بیاویخت که عبره للناظرین و تنبیها للعابرین گردد.
هر که بر آن خوش ظاهر بد باطن می‏گذشت سؤال می‏نمود: چرا گوسفند بی گزند را مصلوب نموده‏اند؟ جواب می‏داد: برون را منگرید که میش است، درون را ملاحظه نمایید که گرگ و گرفتار اعمال خویش است.
نتیجه‏
مقصود از این مثل آن است که ایام تقلب و تزویر طول نمی‏کشد و امری پنهان نمی‏ماند. و همچنین باید دانست که فقر با دیانت بهتر است از غنای با خیانت. و حکما گفته‏اند که خسارت صدق از منفعت کذب بسیار نیک‏تر است؛ چون که اول به منافع کلیه و ثانی به مضراب عمده منتهی و منجر می‏شود.