گویند شخصی سگ درنده‏ای داشت و به جهت رفع شرارت، کنده ثقیلی بر گردنش گذاشته که مانع حمله و دویدن و جامه دریدن مردم باشد و بواسطه طول مدت و گرفتن عادت، این علامت شرارت، یعنی طوق لعنت را فراموش نموده بود؛ روزی نزد سگان دیگر رفته به نمامی و سخن چینی، خواست القای عداوت و تلقین خصومت میان آن‏ها نماید؛ سگی عاقل به او جواب صحیح داد که: به قول تو اعتماد و اعتقاد ننماییم که گردن بند ثقیلت شهادت به فطرت اصلیت می‏دهد!
نتیجه‏
ما باید همواره سعی کنیم که نیک نام و راستگو و خیر خواه خود را به مردم بشناسانیم؛ و در حقیقت هم چنان باشیم. پس اطفالی که از نصایح مادر و پدر و معلم خود سرکشی می‏نمایند، به شرارت معروف و به بدی موصوف خواهند شد و دیگر محل اعتبار و اعتنا نخواهند گشت.