ممسک مال مذموم، و حریص در طمع اموال، محروم است‏
شنیده‏ام که بخیلی حریص و متمولی خسیس، آن چه ذخیره داشت طلای خالص ساخته در خاک مدفون کرده و هر روز به زیارت آن مزار محترم می‏رفت. رندی بر آن اطلاع یافته، مانند ملک نقاله آن را در وقت فرصت، از محل خود حمل و نقل داد. آن بیچاره از فقدان آن عزیزتر از جان به عزاداری و سوگواری پرداخت. دوست دانای او، در آن تعزیت و تسلیت، خاطرش آمد که: ای رفیق شفیق! خداوند به شما صبر کرامت فرماید و اجر عنایت نماید، بقای شما باشد؛ چهره مخراشید و محزون نباشید، اگر گرسنگی از راه بردارید و به جای آن به تصور طلای ناب بگذارید، همان عشرت موهوم و عیش غیر معلوم را خواهید داشت

برای نهادن چه سنگ و چه زر ‏

نتیجه‏
فائده مال آن است که با آن رفع حاجت از خود و عیال و دوستان و خویشان و مسکینان بنماییم، نه آن که آن را جمع آورده، خود و دیگران را از فایده آن محروم سازیم و البته چنین مال، هیچ منفعتی ندارد و پایدار نماند بشر مال البخیل بحادث او وارث. یعنی مژده بده مال بخیل را به حادثی یا به وارثی.