شیری حریص و خرسی خسیس، با یکدیگر بر سر لاشه آهویی منازعه داشتند و بر استیصال همدیگر همت می‏گماشتند؛ به نوعی با هم در آویختند و خون یکدیگر ریختند که هر دو از کار باز ماندند و به کناری در افتادند. روباه حیله باز که منتظر چنین وقتی بوده، با کمال جلادت و جرات، قدم پیش گذاشته و بی ادبانه در حضور هر دو، لاشه را برداشت. آن دو بیچاره، که قدرت ممانعت و طاقت مدافعت نداشتند، افسوس می‏خورند که چرا خود را به چنین حالت انداخته‏اند؛ لکن فرصت از دست رفته و وقت گذشته بود.
نتیجه‏
امتحان شده که به واسطه حرص، تا به حال چیزی عاید کسی نشده است، بلکه اکثر اوقات مال و آبرو و جان هم تلف گردیده است.

بشنو این نکته که خود را زغم آزاده کنی - خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی ‏

پس ما نباید به جهت مال، با مردم در آویزیم و با ایشان چنان بستیزیم که فایده‏اش بر دیگران عاید گردد.