گویند گرگ گرسنه بره فربهی را دید که از پستان بزی شیر می‏خورد و دنبال او می‏دود؛ آن ناصح بی غرض و آن طبیب بی مرض، آن طفل ساده لوح را مخاطب داشت که‏ای غافل کول و ای جاهل نامعقول، مادر حقیقی را گذاشته و دایه مجازی را به جای آن برداشته‏ای، مادرت اینک در آن رمه است و بهتر از همه! بره جواب داد که کلام شما را حمل بر غرض نمی‏کنم و از مرض نمی‏دانم، شاید چنان است که می‏فرمایید و راه راست است که می‏نمایید! لکن بنده از این بز مهر مادری دیده‏ام، لازم است که از او متابعت فرزندی نمایم.

گرگی که مرا شیر دهد میش من است - بیگانه اگر وفا کند خویش من است ‏

نتیجه‏
صفت وفا و حق شناسی از صفات مستحسنه است و اشخاص بی وفا که پاس حقوق ولی نعمت خود را ندارد، در نظر ارباب خبرت و بصیرت از سگ پست تراند.