گویند حوضی بی آب شد و دو وزغ بی منزل ماندند و به واسطه شدت گرما مجبور بودند که به محل نمناکی پناه برده جان بدر بردند؛ لهذا به اتفاق یکدیگر، مسافرت نموده، به گودال پر آبی رسیدند که الحق برای تعیش و سکونت ایشان فعلا نهایت مناسب را داشت. در هدایت نظر که غالبا فریبنده است، خواستند داخل شده، آبی بیاشامند و قدری بیارامند و شناوری به کام دل نمایند! وزغ بزرگ‏تر گفت: ای برادر در حدیث است که: العجله من الشیطان و التانی من الرحمن. اندک تامل و تدبر کنیم که اگر این گودال آب، فردا مثل آن حوض، خشک و بی آب شود، آیا تدبیری برای بیرون آمدن داریم یا خیر؟ بعد از تفکر دانستند که اگر داخل شده بودند دیگر نمی‏توانستند خارج شد؛ آن را گذاشتند و گذشتند.
نتیجه‏
تفکر و ملاحظه عاقبت قبل از شروع، در عمل و کار، بسیار لازم است. عجله و پشیمانی، همیشه با یکدیگر ملازم است. نظامی فرماید:

کامه وقت ار چه از جان خوشتر است - عاقبت اندیشی از آن خوشتر است ‏

پس ما باید در هیچ کاری تعجیل نکنیم و تا نفهمیم و نسنجیم و مشورت ننماییم دست به کاری نزنیم.