آغاز ماه شعبان را تبريك مي‌گويم، تولد چهار عزيز اين ماه را امام حسين(ع)، ابالفضل(ع)، امام سجاد(ع)، حضرت مهدي(ع) چهار وليّ خدا در اين ماه كه سه نفرشان امام هستند، و يكي از آن‌ها هم ابالفضل است، تبريك مي‌گويم،‌ ماه شعبان ماه آماده باش براي ماه رمضان است و امام حسين را ما به كربلا مي‌شناسيم، و البته به جا هم هست، خيلي هم به جا است. ولي امام حسين را تنها از يك زاويه نمي‌شود بررسي كرد. حدود سي اصل در جامعه ما هست كه امام حسين تمام آن سي اصل را هوا كرد. فرمود اينطور نيست. يك كلمه من مي‌گويم، شما باقي‌اش را بگوييد. يكي از اصولي كه در فرهنگ ايراني‌ها هست. با يك گل، بهار نمي‌شود. با يك گل، بهار نمي‌شود. امام حسين فرمود با يك گل، بهار مي‌شود. يعني من تنها قيام مي‌كنم،‌ و دنيا را تكان مي‌دهم. يك كلمه‌ي ديگر در فرهنگ ايران هست. با مشت به جنگ سندان نرويد. يعني مشتت را به سندان نزن. دستت درد مي‌آيد. الان در دنيا خيلي كه مثلاً آمريكا مي‌خواهد كسي را بترساند و قطعنامه صادر مي‌كند، مثلاً مي‌گويد: محاصره‌ي اقتصادي! مثلاً ما هواپيما، كشتي، دارو، خريد نفت، گاز، يك كارهايي مي‌كنيم كه ايران در مضيقه قرار بگيرد. به لطف خدا روز به روز... چون قرآن مي‌گويد: «وَ مَكَرُوا وَ مَكَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماكِرينَ» (آل‌عمران/54) اصلاً تمام كساني كه سر خدا و بندگان خدا و راه خدا كلاه مي‌گذارند اينها سر خودشان كلاه مي‌گذارند. بگذاريد يك مثال بزنم.

درس هایی از قرآن کریم –  17/04/89

درس هایی از قرآن کریم – پاسخ سوالات مسابقه در ادامه مطلب

موضوع: سیره و سخنان امام کاظم(علیه‌السلام)

تاريخ پخش: 17/04/89

بسم الله الرحمن الرحيم

الحمدلله رب العالمين، بعدد ما احاط به علمك!

الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي

چون بحث در شام شهادت امام كاظم(ع) پخش مي‌شود، جملاتي راجع به آقا امام كاظم بگويم. كاظم يعني چه؟ در فارسي ما مي‌گوييم: كظم غيظ! كظم غضب نمي‌گوييم. مي‌گوييم: كظم غيظ! هم غضب داريم، هم غيظ داريم. مي‌گويند: فلاني غيظ كرده است، يا فلاني غضب كرده است. غيظ وقتي است كه انسان سر مي‌رود. يعني بالاترين درجه‌ي غضب را غيظ مي‌گويند. غضب لازم نيست سر برود. از اين كار راضي نيست. ولذا «غَضِبَ اللَّه‏» (نسا/93) داريم. «غاظ الله» نداريم. خدا از كاري راضي نيست. اما اينطور نيست كه چيزي... چون خدا از اين كار راضي نيست. «وَ لا يَرْضى‏ لِعِبادِهِ الْكُفْر» (زمر/7) اما مثلاً مي‌گوييم: خداوند وجودي است كه سر مي‌رود. يعني محدود است. چيزي بر او غالب مي‌شود. ممكن است غيظ بر ما غالب شود. ولي خدا چيزي بر او غالب نمي‌شود. امام كاظم را كه مي‌گويند: كاظم، دو تا دليل داشته است. يكي خون دل مي‌خورد. امام خميني و همچنين مقام معظم رهبري و همچنين خيلي از مراجع، مصلحين، مؤمنين، در خانواده‌ها گاهي آدم يك چيزي مي‌بيند حرص مي‌خورد. اين خون دل خوردن و حرف نزدن. خون دل مي‌خورد و حرف نمي‌زند. ما آدم داريم كه مسلمان است ولي ضرر او از كفار به مسلمان‌ها بيشتر است. كاري هم نمي‌شود كرد. مسلمان است.

بقیه در ادامه مطلب ... .

درس هایی از قرآن کریم –  10/04/89

درس هایی از قرآن کریم – پاسخ سوالات مسابقه در ادامه مطلب

موضوع: اعتدال در كارها، نه افراط و تفريط (1)

تاريخ پخش: 10/04/89

بسم الله الرحمن الرحيم

الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي

در محضر مبارك برادران و خواهران جاجرود و بومهن و رودهن و آبعلي و پرديس هستيم. اين مسجد نو را تبريك مي‌گوييم، به نام الغدير، مسجد غدير، و از حضور شما تشكر مي‌كنم، موضوع بحثمان، مسئله‌ي افراط و تفريط است. يعني تعادل! نه افراط، نه تفريط!
درسهايي از قرآن، عترت را هم اضافه كنيم، موضوعمان: تعادل! ميانه روي! نه افراط، نه تفريط! حد وسط، نه تند، نه كند، نه داغ، نه يخ! حد وسط! همان كه در نماز مي‌گوييم: «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيمَ» (فاتحه/6) راه مستقيم.
مملكت ما و همه‌ي خانواده‌ها و كشورها و جوان‌ها و غير جوان‌ها، متأسفانه بسياري گرفتار هستند. بعضي خيلي داغ هستند، بعضي خيلي يخ هستند. و اين داغي و يخي هر كجا شد، آفت است.
1- دوري از افراط و تفريط در حجاب و پوشش
مثلاً در حجاب! گاهي به قدري سخت گير هستند كه اسم خانمش را هم در خانه نمي‌برد، به خانمش مي‌گويد: اُهوي! خوب بگو: فاطمه خانم! نه، مرد بايد غيرت داشته باشد. گاهي به قدري داغ هستند كه اگر دستشان برسد،‌ در مسجدالحرام هم ديوار مي‌كشند، مي‌گويند: يك سمت زن، يك سمت مرد!  بعضي‌ها هم به قدري بي‌بندوبار هستند كه مراعات نمي‌كنند و همينطور راحت راحت! من نمي‌دانم، آيا پوست اين بدن طاقت جهنم دارد؟ «فَما أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ» (بقره/175) اين بدني كه حرام است خودت را به ديگران عرضه كني، جواب خدا را چه مي‌دهي؟ دل چه كسي را مي‌خواهي خوش كني؟ آيا شما را خدا خلق كرد كه هوس ديگران را ارضاء كنيد؟ هوس جوان‌هاي چشم‌چران را... قرآن مي‌گويد كه: يك طوري كار كنيد كه به اينجا كشيده نشود. «فَيَطْمَعَ الَّذي في‏ قَلْبِهِ مَرَض‏» (احزاب/32) كاري نكنيد كه آن كسي كه در قلبش مرض است،‌ يعني آدم هرزه‌اي است، چشم‌چران است، هوسران و عياش و دلش مي‌خواهد كيف خودش را بكند، اين بگويد: هان! تو كيف من را تأمين كردي. من را خدا خلق نكرده است كه كيف ديگران را تأمين كنم. من خلق شده‌ام براي اينكه بنده‌ي او باشم.

درس هایی از قرآن کریم –  03/04/89

درس هایی از قرآن کریم – پاسخ سوالات مسابقه در ادامه مطلب

موضوع: زمينه‌ها و ابزار فريب مردم(2)

تاريخ پخش: 03/04/89

بسم الله الرحمن الرحيم

الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي

در اين جلسه بحثمان راجع به عوام فريبي است، دومين جلسه است كه راجع به عوام فريبي صحبت مي‌كنيم. حدود سي عامل من يادداشت كردم، 15 مورد را در جلسه‌ي قبل، گفتيم. 15 مورد را هم در اين نيم ساعت مي‌گوييم.
عوام فريبي بلاي مهمي است. آقاياني كه جلسه‌ي قبل بودند، فهرست بحث قبل را برايتان بخوانم. كساني كه بخواهند عوام فريبي كنند، گاهي امكانات را به رخ مي‌كشند. «أَ لَيْسَ لي‏ مُلْكُ مِصْرَ» (زخرف/51) فرعون مي‌گفت: نمي‌بيني چه كاخي، چه باغي، پس حق با من است. گاهي زر و زيور را به رخ مي‌كشند. «فَخَرَجَ عَلى‏ قَوْمِهِ في‏ زينَتِهِ»(قصص/79) چه ماشيني، چه اِسكُرتي، چه خانه اي، چه هيئت همراهي. گاهي با گريه كلاهبرداري مي‌كنند. يوسف را در چاه انداختند، بعد آمدند گريه كردند، كه گرگ او را خورده است. يعني با گريه خواستند، سر پدر كلاه بگذارند. گاهي قسم مي‌خورند كه آدم باور كند ولي قسمش دروغ است. گاهي سخنراني‌هاي جذاّبي مي‌كنند. كه با همان سخنراني‌ها كلاهبرداري مي‌كنند. مردم را اغفال مي‌كنند. گاهي مسئوليت به عهده مي‌گيرند. گاهي وعده مي‌دهند. گاهي مي‌ترسانند. گاهي پول خرج مي‌كنند. گاهي عناوين و لقب‌هاي بزرگي به خودشان مي‌دهند. ايشان استاد فلان است. ايشان نمي‌دانم فلان است. ايشان فلان است. عرض كنم به حضور شما كه گاهي با ستايش و تملّق عوام فريبي مي‌كنند. گاهي به رخ كشيدن خانه را حساب مي‌كنند. گاهي با كنفرانس‌ها، گاهي با اياب و ذهاب‌ها، «يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَليمٍ» (شعرا/37) براي كنفرانس بود. «لا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذينَ كَفَرُوا فِي الْبِلادِ» (آل عمران/196) گاهي با بيان آرزوها.
اينها مواردي بود كه جلسه‌ي قبل گفتيم، و نيم ساعت توضيح داديم. حالا فقط مي‌خواستم در جريان باشند. كساني كه در اين بحث هستند و در جلسه‌ي قبل نبودند. اما مورد 16. پس موضوع بحثمان ابزار عوام فريبي.
1- گفتگو در قالب جدال، نه منطق و استدلال
16- گاهي با جدال؛ مثل همان دو نفر كه با هم بحث كردند، در كتاب‌هاي مدرسه‌ ما وقتي بچه بوديم در مدرسه مي‌خوانديم. يك نفر آمد نوشت، مار. يك نفر هم عكس ما را كشيد. به مردم گفت: كدام مار است؟ مردم هم سواد نداشتند. عكس مار را ديدند گفتند: مار اين است. و بالاخره اين بي‌سواد، آن باسواد را از ميدان خارج كرد.

بقیه در ادامه مطلب ... .