خبّاب ـ پسر اَرت ـ از مسلمانان صدر اسلام است

 که در مکه آسيب فراواني ديد،

تا ‌آن جا که مشرکين پُشت او را داغ کردند.

وي در جنگ صفين در رکاب اميرالمؤمنين

علي عليه السلام

  و در سال 37 هجري درگذشت .

آن حضرت در توصيف اين يار باوفا

يکي از خصايص وي را قانع بودن به کفاف بر مي شمرد :

 يَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ بْنَ الْأَرَتِّ

 فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً وَ عَاشَ مُجَاهِداً

طُوبَى لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ

وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ

خداوند خبّاب بن ارتّ را بيامرزد ،

که با علاقه مسلمان شد و با علاقه از وطن مهاجرت کرد ، و جهادگر بود.

خوشا به حال کسى که به ياد روز قيامت باشد و براى حساب کار کند

 و به اندازه ي معيّن از روزى بسنده کرده ، و از خداوند خوشنود باشد .