در مقابل قناعت ، صفت مذموم حرص و طمع قرار دارد

 نتایجی که امام برای حرص و طمع بر می شمرند ،

 ضد آن ها از ثمرات قناعت به شمار می آید:

   

إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَيْرُ مُصْدِرٍوَ ضَامِنٌ غَيْرُ وَفِيٍّ

 وَ رُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِيِّهِ

 

طمع، انسان را تا لب آب مى‏آورد بدون اين كه برگرداند

 و ضمانت مى‏كند بدون اين كه وفا كند،

 بسا نوشنده ی آب كه پيش از سيراب شدن، گلوگير شود.

نهج البلاغه , حکمت275